in het midden van de elfde eeuw zat ergens in west-vlaanderen een voorts anoniem kopiist wat nederig aan zyn schryfboek gebogen; vooraleêr 'ie met een gloednief tekenpennetje aan de slag ging, kribbelden-'ie daarmeê iets op een kladblad. dit kladblad werd later versneden tot repen, die moesten dienen om de rug van een totaal ander boek een extra versteviging te bezorgen. in 1932 pas, kwam in oxford een geleerde dit stukje papier uit die boekenrug te ontdekken; en zo trad het àlleroudste stukje tekst van onze nederlandse taal ooit in het licht. en ja, wat is hieraan nu het mooie, beste leerlingen? gaat dit kleine, oudnederlandse stukje tekst over oorlog, wapens, soldaten, of zelfs maar over de winsten of verliezen van een handelsmissie of zoiets? neen, ziehier: hét oudste stukje nederlands ooit, fluistert ons, over al die duizend jaren heen, zeer zachtjes in het oor, dit volgende: dat alle vogeltjes reeds een nestje hebben gebouwd - behalve gij en ik! "komaan, waar wachten wy nog op! laat ons nu ook gauw zo'n nestje bouwen, samen!"
dàt is het oudste stukje nederlandse taal ooit, door al die duizend jaren heen, als een fluistering in onze oren.
toen ik dit vanmiddag kwam uit te leggen aan myn beste, aandachtige leerlingen, kwam ik te merken dat er, misschien mede door myn slaaptekort, twee tranen uit myn ogen biggelden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten