uit het schriftje

kinderen horen van hun ouders of ooms of tantes graâg verhalen waarin die ouders of ooms of tantes zélf nog kinderen waren; aannemelyk omdat dit voor die kinderen één van de zéér weinige manieren is om geestelyk die brug te slaan tussen wie ze nu zyn, en wie ze ooit, ooit, ooit ook zelf zullen worden.

scène die steeds goed werkt in films: een figuur die zich schminkt of ontschminkt voor de spiegel. de toeschouwer ziet het personage: zoals het personage zichzelf ziet. dat is een beetje meta, en emotioneel. cfr voorlaatste scène van "dangerous liaisons", tourveille die d'r pruik afneemt voor de spiegel. cfr in "control", de jonge ian curtis die voor de spiegel "ziggy stardust" staat na te doen...

cfr corona; myn voorstel zou zyn geweest:"stop de halfslachtige bullshit"; voor de rest van het schooljaar de schoolpoorten eenvoudigweg dicht. en dan, vanaf september: een "bonusjaar": dwz alle leerstof die men vanaf maart 2020 had moeten behandelen, nu dan behandelen vanaf september 2020, tot juni 2021 - met alleen maar, dat hele jaar door, hàlve dagen, vier uurs per dag. een goeie gelegenheid om daarvan het wel en weê ook eens uit testen.

en dus onderwys niet verwarren met kinderopvang, dat natuurlyk wel extreem dringend nodig is voor veel mensen; kinderopvang dan echter voorzien door vrywillige leerkrachten en opvoeders; en, waar d'r zich daarvan tekorten zouden voordoen, het leger inschakelen, dat sowieso dringend moet flexibiliseren. leren om, ter bevordering van uw natie, een schietgeweer en een straaljager in te ruilen voor een teddybeer, kan echt geen kwaad.(de vraag is: waarom wil je leren schieten? omdat je het beste wil voor de natie, of omdat je graâg schiet? want in dat tweede geval, is er sowieso iets niet in orde...)

check: de loudest voice, docu over fox news.

by moment is het hier in huis, wanneer ieder in zyn element is, en een rustieke gele zon zich op de ramen werpt, om halfdrie in de namiddag, zo vredig en fyn, alsof we met zyn allen letterlyk werden gegrepen uit zo'n jaren 70 reklaâm voor becel...

de horror, niet geschikt voor hier op deze blog, eigenlyk. evi, een collega van luv, staat in contact met een kind, dat verder niemand in haar leven heeft, behalve haar grootmoeder. die grootmoeder sterft snachts. dat kind belt naar evi, maar evi haar geluid staat af. de hele nacht lang zit dat kind, dat amper acht is, by haar overleden grootmoeder; vele uren later dan toch aan de telephoon, weet het kind aan evi te melde:"ze is helemaal koud..."

brr...