zaterdag 31 juli 2021
dakkan / dakkanni
pech en geluk
onderschat / overschat
alternatieve feiten
ranking
waar was je te zaterdag
niét de eeuwige paar verhalen van poe, die vandaag, onterecht, nog steeds worden gelezen als eigentydse lectuur, al walmen in waarheid de stofwolken er vanaf, en ook niet dat handjevol typische poe-biografemen ("poe de ruziemaker", "poe en zyn schare stervende vriendinnen; "poe en zyn geheimzinnige 'verdwyning' op het eind van zyn leven") ("poe als bommen-ontmantelaar in het americaanse leger); maar wel: de recensies van poe, veelal enorm venynige recensies, betreffende heden inmiddels vergeten romanciers, maar ook betreffende boeken van washington irving, william godwin (=de vader van mary shelley), longfellow, alfred lord tennyson...
@ the movies
godzilla - king of the monsters (2019)
echt om kwaad van te worden. alle beelden wedyveren in slaapverwekkendheid, in permanent een irreëel, digitaal grys. de setting is op een totaal ongeloofwaardige manier vér futuristisch, met zwevende laboratoria - terwyl godzilla zich natuurlyk moet afspelen in een zo realistisch mogelyke wereld, een wereld van overmorgen hooguit. het plot is voorst extreem onbegrypelyk, zelfs een professor chemie kan hier niet meer aan uit - maar behalve onbegrypelyk, wat nog moet kunnen, is die plot ook totààl maar dan echt totààl overbodig!! urenlang, jarenlang zitten deze debiele flutacteurs, byna met hun loonbriefje nog in de hand, met elkaâr te converseren, over niemand-weet-wat, maar wél met om de halve minuut een mislukt bombastische nep-one liner - en al die tyd gebeurt er niets, niéts, niéts!!! er gebeurt NIETS! ik schaam my, myn zoon zyn kostbare tyd hieraan te hebben opgeofferd en verkwanseld - een totale nul op tien!!! strafbaar slecht, ik ben echt razend kwaad op iédereen die iéts met deze onrommel te maken heeft!!!
state of being, 1 aûgustus 2021
gast-auteur
27.
Na het dichtslaan van een boek en wat gescharrel van papieren, hoorde Mieke haar zusje langs de trap wegvluchten. Had Moe hierop gewacht? Zij greep in haar schortzak en haalde onder dreigende stilte een doosje voor de dag. De anticonceptiepillen! Toen met boze stem gevraagd werd waar dat spul vandaan kwam, ging Mieke letterlijk door de knieën. Haar hand steunde op de rand van tafel. ‘Weet ik veel…’ Het gestamel leek van ver te komen, zo zwakjes het klonk. ‘Francis heeft het gehaald. Bij een apotheker.’
‘Dacht ik al! En jij slikt al die rommel, opdat hij… Nu snap ik waarom hij ‘t leuk vond je naar de kerk te vergezellen. En dan lieten jullie de kleine Berthe alleen… om…’
‘Nee!’ Miekes stem scheurde zich los voor een rauw protest, maar zij geraakte niet verder dan de hysterische uitroep dat Francis had beloofd haar na zijn studies te zullen trouwen. Nu had zij gehoopt dat haar vertwijfeling Moe zou vermurwen; wat kon resulteren in een minnelijke schikking. Daarom schrok ze zo, toen ze opeens de banvloek over Francis hoorde uitspreken.
‘Nee, hij komt er niet meer in! En je zou hem beter zelf ook de laan uitsturen!’ Als slaapdronken staarde Mieke in het ijle. Moe stond nog bij het aanrecht; de witte bloemmotieven op haar schort schommelden als wazige vlekken tegen een blauwe achtergrond. De borden werden op tafel gezet. Precies op dat moment viel haar oog op de pillen. Zij wachtte tot Moe zich had omgedraaid om er stilletjes mee vandoor te gaan. ‘Hier jij! Geef hier, zeg ik!’ De boze stem weer. Mieke had geen keuze dan het doosje braafjes in de uitgestoken hand neerleggen. Daarop zag ze hoe een vuist werd gemaakt. Het doosje verpulverd. Weggesmeten in de afvalbak onder het aanrecht. De dochter kon ophoepelen. Maar niet zonder eraan herinnerend te worden dat zij beter met een andere jongen vriendschap sloot.
Volgens Mieke kwam het eropaan tijd te winnen. Haar eigen houding wekte beslist de indruk van bereidheid om moeders voorstel ernstig te overwegen. Maar voor zichzelf dacht zij er anders over. Het was immers zo goed als zeker dat Moe volgende week, als haar woede bekoeld was, milder over Francis zou praten. Daarom werd het haar voornaamste bekommernis aan de opgewekte ergernis geen nieuwe voedingsbodem te schenken. Zij knikte gedwee en verdween naar haar kamer.
WORDT VERVOLGD
vrijdag 30 juli 2021
dakkan / dakkanni
pech en geluk
onderschat / overschat
alternatieve feiten
ranking
2. macedonië
3. bulgarye
4. litouwen
5. roemenië
6. hongarye
7. polen
8. slowakye
9. tjechië
10. portugal
waar was je te vrydag
state of being, 31 juli 2021
gast-auteur
Een tijdje was Mieke schitterend geslaagd in haar rol van bemiddelaarster tussen twee onverzoenlijkE tegenpolen; zoals zij niets anders deed dan Moe en Francis beurtelings haar gehoor verlenen en jaknikken, om daarna koppig haar eigen wil door te drijven. Niettemin verkoos zij Francis’ verse kijk boven moeders vastgeroeste overtuiging. Mieke behield haar grenzeloze bewondering voor hem. Hoe konden al deze opvattingen in een zo jong brein ontstaan?
Vervelend wel dat Francis zelden een blad voor de mond nam! Mieke kende die momenten waarbij een kregelige spanning voelbaar werd en zij, in staat van alarm om ruzieachtige disputen te voorkomen, trachtte beide standpunten met elkaar te verzoenen. Vaak schoot zij in vindingrijkheid tekort. Soms lukte het, mits enige toegevendheid van beide partijen, ook wel. Zo was zij zich ten volle bewust welke inspanning het Francis kostte genoegen te nemen met haar tussenkomst dat ziektebeeld van de mensheid op rekening van de erfzonde te schuiven, - een begrip dat hij later zelden naliet belachelijk te maken. Maar van al die bokkensprongen om de scherpe uitspraken op milde toon af te zwakken, raakte zij stilaan uitgeput. Zelfs Niessen liet zich ontvallen dat het buitenmeisje er de laatste tijd moedeloos uitzag. Dit had hij goed gezien, ook al had hij geen benul van de diepere oorzaak.
Haar situatie werd nog lastiger! Op een dag toen ze van haar werk keerde en achteloos de keuken binnenliep, botste zij na haar opgewekt ‘hallo’ op een muur van stilzwijgen. Hier was iets aan de hand. Zij merkte het aan de vijandige, deels droeve blik van Moe. Anke zat aan tafel, haar neus diep in een studieboek, alsof zij nergens iets mee te maken wilde hebben. Nog treffender was de wijze waarop ook Va haar blik ontweek. Zonder één woord profiteerde hij ervan langs de openstaande deur naar buiten te glippen. Moe stond aan het aanrecht, roerend in de pan, zoals gewoonlijk rond dit uur. Zij moest een en ander vernomen hebben dat de dochter in staat van beschuldiging stelde. Mieke wou snel doorlopen. ‘Hier jij!’
Onbegrijpelijk, haar angst. Moe was zoveel kleiner. ‘Wat is er?’ Daarmee hoopte zij dat het roeren zou ophouden.
‘Wat heb ik gehoord? Onze dochter gaat niet meer naar de kerk?’
Iemand had geklikt. Ontkennen was olie op het vuur. Dus beter niet teruggekrabbeld. ‘’t Is waar! Ik heb nu mijn eigen overtuiging!’
‘Overtuiging? Je laat je helemaal door hem inpakken!’
Merkwaardig hoe deze uitval van verontwaardiging om een dochter weer op ‘t rechte pad te krijgen, bij Mieke een averechts effect sorteerde! Het wekte haar lachlust. Hoe harder er werd geschreeuwd, hoe moeilijker zij het kreeg er iets anders in te zien dan opgeblazen vertoon. Om haar mond trok een beledigend plooitje. Dit was niet de bedoeling, en het speet haar. Daarom sloeg ze haar blik naar beneden.
Maar ook Moe was te ver gegaan; vooral daar zij er nodig Francis moest bijslepen. Mieke greep elke kans het voor hem op te nemen. Zij zocht de gepaste woorden en zei iets dat elke gelovige graag hoort: over Francis’ liefde voor de waarheid. Dit was bijzonder slijmerig, maar er schoot haar niets beters te binnen. Zonder Francis ging zij er altijd vanzelf toe over om netjes in de pas te lopen. Haar enige kans op redding lag dan in het voorwenden van spijt na de schuldbekentenis. Maar dit keer pleitte zij met de moed der wanhoop onschuldig. Feitelijk kwam ‘t erop neer dat zij het luidkeels had uitgeschreeuwd. ‘Jij hebt Francis nooit gemogen!’ volgde het bittere verwijt.
WORDT VERVOLGD
donderdag 29 juli 2021
dakkan / dakkanni
pech en geluk
onderschat / overschat
alternatieve feiten
etymologie
ranking
waar was je niet ten donderdag maar nog te woensdag
in de breidelparking.
dode schryver
john greenleaf whittier