één uur geleden living-voetbal met rocco. soms lààt ik my verliezen maar nu moést ik wel verliezen, namelyk doordat ik op myn sokken liep, zodat ik dan aldoor te hard glibber over de vloer. ondertussen myn prince-maxi-singles uit de jaren 80 nog eens bovengehaald... die "maxi-singles", wat een stom woord, haha, zyn een zeer speciaal ding (alleen voor de hardcore fans!), waarin zyn "songs" worden omgebogen tot een soort van "industrieel product"...
dààrvoor was er dan weêr dat tezamen zitten met lizzie en de anderen (zie: "waar was je te zondag"), namelyk in de plansjee. doorgaans weet ik my te ongeduldig voor zo'n vergaêringen, wegens zuivere adhd (nog maar sinds kort begryp ik dat dàt het is, wat my mankeert), maar met deze zéér nabye vrienden, lezers, is dat iets heel anders, daar laaf ik my effenaf aan onze weêrzydse, onderhand onvoorwaardelyke, tedere genegenheid, doorspekt met brave humor en een zich aldoor als een tapyt uitrollende oneindigheid van gedeelde interesses, die stoelen op een arsenaal aan gedeelde ervaringen...
die lezing, die dààr dan weêr aan voorafging, was helemààl de zin van myn bestaan... ernà, kwam eenieder uit het publiek my, de ene na de andere, te vertellen: "nu wil ik zélf ogenblikkelyk de don quichot lézen!" hoewel ik absoluut geen zieltjeswinner ben, bah. luc huybrechts, de auteur, die zei me ooit eens: "als ik op een terrasje iemand zie zitten die een waardevol litterair werk aan het lezen is - dan word ik daar altyd gelukkig van,"- welnu, dat deel ik niet; kan my het bommen!
in tezamenspraak met de weduwe van marc sleen ben ik sinds kort bezig met het in elkaâr steken van een roman, een echte roman, rond het stripfiguur nero, echt waar. daar zoek ik nu deze nacht weêr aan voort te knutselen, in de machine-kamer, dewelken-ik systematisch aan het oprommelen ben, zodat het daar per dag werkelyk aangenamer toeven is...
ik wens jullie een prettige nieuwe leefweek, inclusief een dappere eerste september...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu