state of being, 1 october 2021

opgestaan rond halftien in de voormiddag... gecommuniceerd met luv, in het voorts immers ledige groothuis, en met eindelyke koffi by de hand (de vorige twee dagen moesten we ons behelpen met koffielepels in zelf-gemaakte soorten van nep-filters...) vervolgens myn mailbox afgewerkt, en daarna beneden in huis eens nagekeken of die nieuwe kabelverbinding, van myn laptop naar die projector, nu wél zou deugen of niet (het gelukkige antwoord: de kabel deugt... da's goed nieuws, want dan hoef ik nu nooit meer met die steenoude laptop naar het theater, die niet meer goed oplaadde...)

    die afspraak met bent van looy, over onze strip in wording, naar volgende week verschoven, doordat ik anders té plotseling in myn kleêren moest zien te schieten. in plaats daarvan, voortgewerkt aan myn kerstverhaal ("afscheid op kerstavond"); waar ik gisteren en eêrgisteren myn geloof in dit relaas eventjes kwyt was, scheen ik er vandaag juist weêr goed veel plezier in te hebben... wat het enige criterium is voor de auteur; "vind je het zélf een tof ding?"

    (zie hierboven, na het woordje "auteur", een puntkomma in plaats van een dubbele punt; alweêr om het anders te militair aandoende dubbele punt enigszins af te zwakken; "wat volge, is niet exhaustief.")

    om kwart na drie in de namiddag, met myn myter en myn tabbaard aan, de kinderen van het school gaan halen. tamelyk vér van de schoolpoort geparkeerd geraakt, namelyk in het midden van de lammekensstraat reeds, gewoon omdat daar in iéder geval plaats was. de kinderen, zelfs mollie, waren erg aanhankelyk en vreedzaam, terwyl er een zéér dun zonlicht over de wereld kwam te schuiven...

    weêr thuisgekomen, een weinig voor het school gearbeid, namelyk vooral bezig geweest met het kopiëren van een cursus engels. ik hàd die cursus vorig jaar reeds in huis; maar gewoon om zoveel mogelyk geld van je af te troggelen, blykt nu dat die boekenmakers die cursus, naar dit jaar toe, een héél kléin beetje hebben veranderd - alleen maar zodat je pagina-nummers niet meer overeenkomen met de nieuwe boeken van je leerlingen. dat vind ik een enorm grove streek, zo'n leraren-handboek kost 100 euro; zodat dat ik nu met pleziér aan de kopieermachine ging staan (en dit, terwyl ik anders myn boeken juist altyd koop, uit spontane solidariteit met het boekenwezen...)

    met rocco james conan in de woonkamer gevoetbald. luv de plansjee hebbende gestofzuigd, was die helemaal glad geworden; zo kwam het dat ik keihard uitschoof, om neêr te landen op myn rechtse elleboog, die er byna van brak. nu, terwyl ik, vier uurs later, deze "state of being" uittyp, doet die gehele arm nog steeds erg veel pyn...

    dat boek over jeanne d'arc alweêr helemaal uit. het middenstuk heb ik wel overgeslagen... na honderd bladzyden dacht ik: hopla - nu maar meteen naar de brandstapel!...

    merkwaardig genoeg ben ik inmiddels beginnen te lezen in "baudolino", de historische roman van umberto eco, dat een portret betekent van een phantasmagorisch 13e eeuws europa. niet héél erg merkwaardig, ik ben een echte fan van eco; ik kan geen zuivere fictie meer lezen, maar die boeken van eco zyn geen zuivere fictie, het zyn eigenlyk een soort van zeer schalkse hyper-essays...), maar toch wel een béétje merkwaardig, doordat het me feitelyk ontbreekt aan innerlyke zielenrust voor zo'n groots leesproject (500 bladzyden...) goed, misschien stop ik er straks ook weêr in...

    morgen is het "paedagogische studie-dag"... zo is het dus àltyd wat, bareuh...