GAST-AUTEUR

De grootste nuchterheid is die van de slapende mens,

uitgedrukt in zijn gesnurk.

David Henry Thoreau

Ter gedachtenis van Therese,

mijn moeder.

aflevering 1

In de boordevolle trein naar Pa­rijs kwam Joseph Reinhout op adem. Door een onverwacht twistgesprek had hij een woelig afscheid achter de rug­, maar daaraan wilde hij voorlopig niet langer denken, precies zoals hij ver­meed uit te kijken naar­ zijn bestemming.

   De zon ging onder. Achter het venster dreef een vlak landschap onder een bleekroze hemel. Maar vanaf de Franse grens, waar de trein even stilhield, werd de binnenverlichting aangestoken. Meer dan de gril­lige omtrekken van de zwarte horizon viel nog moei­lijk te onderscheiden.

   In de gang was er wat beweging van instappende reizigers. Tussen hen bevond zich een oudere heer. Door zijn flinke houding stak hij boven de ande­ren uit. Hij keek door de glazen deur van de coupé naar binnen en bleef aarzelend staan, alsof hij zich erover beraadde of hij die éne nog vrije zitplaats tegenover Joseph zou nemen of doorlopen naar de volgende coupé. In de weerschijn van het venster, zag Joseph de deur opengaan. Er volgde wat gestommel en een zachte plof waarmee de man met het volle gewicht op de bank neerkwam.

   Het ontging Joseph niet dat zijn komst de jongeman tegenover hem irriteerde; zoals deze bruusk zijn arm optrok, alsof hij vreesde met de grij­ze jas van de oude in contact te zullen komen. Dit voorval sterkte Joseph in zijn overtuiging dat het kereltje niets liever wilde dan de coupé alleen voor zichzelf hebben. En misschien zou dat hem ook gelukt zijn. Maar dan moest er een privédetective als hij komen binnenwaaien; iemand die zo diep in gedachten verkeerde dat hij het plasje kots op de zitbank, waar­voor vast al wat meer oplettende reizigers waren terugge­deinsd, niet meteen had opgemerkt. Door zijn beroep was Joseph nochtans opmerkzamer dan de ande­ren. Toen hij met de neus boven de vie­zigheid vaststelde dat het enkel om een fopartikel ging, keek hij eerst naar de jongeman. Die bleef echter zo erg in zijn krant verdiept dat Joseph hem ervan verdacht de lec­tuur te gebruiken als middel om zich op de vlakte te houden. Zelfs toen hij het namaak lapje keurig oprol­de en in zijn binnen­zak liet ver­dwij­nen, kwam er van de over­kant geen reactie.

(WORDT VERVOLGD...)