De grootste nuchterheid is die van de slapende mens,
uitgedrukt in zijn gesnurk.
David Henry Thoreau
Ter gedachtenis van Therese,
mijn moeder.
In de boordevolle trein naar Parijs kwam Joseph Reinhout op adem. Door een onverwacht twistgesprek had hij een woelig afscheid achter de rug, maar daaraan wilde hij voorlopig niet langer denken, precies zoals hij vermeed uit te kijken naar zijn bestemming.
De zon ging onder. Achter het venster dreef een vlak landschap onder een bleekroze hemel. Maar vanaf de Franse grens, waar de trein even stilhield, werd de binnenverlichting aangestoken. Meer dan de grillige omtrekken van de zwarte horizon viel nog moeilijk te onderscheiden.
In de gang was er wat beweging van instappende reizigers. Tussen hen bevond zich een oudere heer. Door zijn flinke houding stak hij boven de anderen uit. Hij keek door de glazen deur van de coupé naar binnen en bleef aarzelend staan, alsof hij zich erover beraadde of hij die éne nog vrije zitplaats tegenover Joseph zou nemen of doorlopen naar de volgende coupé. In de weerschijn van het venster, zag Joseph de deur opengaan. Er volgde wat gestommel en een zachte plof waarmee de man met het volle gewicht op de bank neerkwam.
Het ontging Joseph niet dat zijn komst de jongeman tegenover hem irriteerde; zoals deze bruusk zijn arm optrok, alsof hij vreesde met de grijze jas van de oude in contact te zullen komen. Dit voorval sterkte Joseph in zijn overtuiging dat het kereltje niets liever wilde dan de coupé alleen voor zichzelf hebben. En misschien zou dat hem ook gelukt zijn. Maar dan moest er een privédetective als hij komen binnenwaaien; iemand die zo diep in gedachten verkeerde dat hij het plasje kots op de zitbank, waarvoor vast al wat meer oplettende reizigers waren teruggedeinsd, niet meteen had opgemerkt. Door zijn beroep was Joseph nochtans opmerkzamer dan de anderen. Toen hij met de neus boven de viezigheid vaststelde dat het enkel om een fopartikel ging, keek hij eerst naar de jongeman. Die bleef echter zo erg in zijn krant verdiept dat Joseph hem ervan verdacht de lectuur te gebruiken als middel om zich op de vlakte te houden. Zelfs toen hij het namaak lapje keurig oprolde en in zijn binnenzak liet verdwijnen, kwam er van de overkant geen reactie.
(WORDT VERVOLGD...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten