hier spreekt een uiterst gelukkige mens...
al zeg ik het zelf: ik was byna bovenmenselyk goed... wat een focus, precies tachtig minuten aan één stuk door niet één halve seconde niét ad-rem.
goeie zaal, sinds lang nog eens voor een verduisterde tribune gewerkt, dus de hele voorstelling lang niemand zién zitten, alleen gehoord. je lichaams-articulatie wordt dan meer "geëxposeerd", heel goed... vroeger kon ik dat niet maar nu wel...
2 opmerkingen:
hoe bedoel je?
Een reactie posten