midden december is die reusachtige hond overigens meteen reeds overboord gevallen. de dender is een behoorlyk diepe maar vooral een ontzagwekkend snel stromende waterloop. waar dit beest overstag ging, had je als oever een bakstenen wand van drie meters hoog, maar aan de andere zyde van de rivier, had je een lage, wel drassige maar voorts herbergzame oever; zaak was dus voor die hond om zich met de stroom te laten meêdryven tot aan die overkant.
dit is echter een té rationeel concept voor eender welk dier; dus die hond blééf richting die stenen wand trappelen, tegen de stroming in, op den duur meer kopje-onder dan kopje-boven. de dappere tarzan jo "waller" jespers heeft toen alletwee zyn schoenen uitgetrokken teneinde er, hartje winter, gezwind achteraan te springen - eigenlyk zonder plan, doch eens in het water zwalpende, begrypende:"ik moet hem naar die overkant, die geringe oever zien meê te trekken." maar: niks gekort, die hond blééf naar die muur trappelen.
intussen waren er omstanders opgedoken en die hebben ons duo er toen met touwen en dekens, die op de boot lagen, weêr uit kunnen trekken.
jo heeft drie dagen in het gasthuis gelegen met een onderkoeling.
de hond is van hem nog méér onafscheidelyk geworden, wat ook jo zelf behalve als een compliment, als een vloek ervaart...
1 opmerking:
FB
Een reactie posten