waarom we niét verhuizen

ik denk om eerlyk te zyn niet
dat antwerpen zonder my voortkan...

wie anders zou er zo'n indrukwekkende
kroniek by mekaêr pennen,
over die hele debiele generatie hier?
- toch niet onze "stadsdichtertjes"?

misschien dat die
nog juist goed genoeg zyn
voor het byeenschryven
van een nief subsidie-dossier.

wie anders gaat hier drie keer per week
om vier uur snachts
in "het fonteintje"
inktvis in koude turkse
kamperfoelie bestellen?

wie anders, o bloggers,
zal hier
zyn vuisten verheffen

naar werkelyk iédere klootzak
en iédere schoft
die het in zyn kop krygt,
aldoor dus,
om in zo'n onschuldige woonstraat
als
de kerkstraat
voorby te steken
zelfs in de bocht?

zelfs
à rato van
zeventig kilometers per uur?

baby olifant in de schapenstraat
op het vierde

moet zich telkens inhouden
om naar dat tuig
niet elke keer
een baksteen te gooien.

er ligt zo'n baksteen
klaar op zyn bureau.

wie zal de flikken opbellen
als café de kroon
het algemeen rookverbod
vanaf elf uur savonds
met de voeten treedt?

moet ik in brasschaat
eekhoorns gaan photograferen?

ik heb geen kinderen,
die zyn van luv!

maar:
ik heb wél kinderen,
maar
dat zyn er vele, vele duizenden.

in het kloosterpark
schuins tegenover de ufsia
waar ik schoolliep,
dertig jaar terug...

zelfs voel ik liefde
voor de moordenaars van deze tyd.

wel,
gelukkig, zullen wy,
maar dan in een andere dimensie,

maar:
daar heeft niemand zakens meê,

een vyf meters lange stacaravan huren,
liefst in "camping siësta"
in wechelderzande.
in juli en augustus.

grondtoon van dit alles
is, lezers,
dat we nooit ofte tenimmer ooit,
nooit van ons leven,
vergeten mogen
dat wy
(wel in de naam van het àlgehele vrydom)
totale sukkels blyven natuurlyk.

totale sukkels,
met
nog letterlyk
geen nagel
om
aan ons gat te krabben.

geen landhuis in sint-genesius-rode,
geen spookdorp

tenzy
voor de familie van rompuy,
de presidenten van europa.