een zomer waartydens het ertoe doet of je je "kadastrale aanslagbiljet" kan terugvinden. vandaag wel een doorbraak: rond het middaguur by de immotheker op de mechelsesteenweg onze leningscontracten ondertekend, namelyk by axa zyn we beland... zelfs zonder dat we daar een rekening moéten openen... wel kan je praktisch niet anders dan ook hun schuldsaldo-verzekering er bynemen. een vrouw betaalt veel minder dan een man, daar zy gemiddeld vyf jaar ouder wordt. (zie ook het fenomeen "weduwe-huisbazin"; de echtgenoot werkt zich nog krom aan verbouwingen maar valt dan dood tegen de grond; de weduwe blyft achter en wordt huisbazin...) ook of je rookt of niet, bepaalt boekdelen.
in de dagelykse praktyk van myn portefeuille verandert er niks; we verhuizen wel naar een pand dat dubbel zo groot is als myn geniale stulp in de lindeboomstraat, waar zoveel geschiedenis werd geschreven, maar omdat ik dat aanstaande reuzenpand met luv deel, betaal ik daar maar de helft, en dat behelst preciés het bedrag dat ik ook nu maandelyks afdok. tenminste, vermits ik de garage-huur van heden er wyselyk by inreken...
maar: in het licht van de eeuwigheid ben ik wel, om dit nu eens volks uit te drukken, "gejost", zelfs van hier tot in tokyo (uitspreken "tok-kio", dus met een korte "o" vooraan; "van hier tot in tok-kio," zo zeggen ze dat hier...), aangezien ik myn huis in de lindeboomstraat, o heiligdom, zou hebben afbetaald gehad in 2019; ik had nog maar zes jaartjes te gaan; terwyl deze nieve deal reikt tot in 2043... dan ben ik er 72.
gelezen en goedgekeurd - - back on the chain gang...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten