het zyn vreemde tyden en het wintert in barakstad. rocco james conan nog steeds goed ziek, al heeft luv hem nu wel zelfgemaakte motilium toegelepeld, waardoor 'ie er in ieder geval meê is uitgescheiden om al zyn eten er weêr uit te stoten.
zyn geweêklaag in het midden van de lange nacht klinkt als een spook dat langs de trappen waart, en niemand die zich indenken kan hoe hy zich preciés gevoelt, wat voor dromen hy zéér precies meêmaakt; en hyzelf zal het zich later niet meer herinneren ook niet. de nachtmerries van een baby zyn een hoogtepunt van intimiteit, er bestaat in geheel ons universum niets dat nog méér ongenaakbaar is.
zeer lang uitgeslapen, wakkergeworden met een pynlyke rug, maar dan toch my opgehesen, by een tas thee citroen rondgebeld voor myn komende optredens (de "technische fiche", hoeveel spotlichten wil ik waar precies?- alsof ik dat zou weten...) dan van myn eega spek met eieren gekregen, en vervolgens weêr naar de veldstraat, teneinde daar de laatste likjes verf te gaan uitdelen. tezamen met ons pa de koelkast van myn laboratorium in de lindebaumstraat verhuisd naar de veldstraat, kasten geïnstalleerd, twee schilderyen reeds opgehangen... dit huis gaat een droom zyn om grote kunst in op te hangen, de hall is eigenlyk één muur van (letterlyk, zonder overdryving) tien meters hoog...
ons ma heeft overal alle gordynen opgehangen...
met ons pa een broodje pita wezen eten in "balkan grill", met uitzicht op de schynpoort - de prachtigste buurt van antwerpengrad; die dubbele, waanzinnige watertoren, die geniaal gryze motregen, die camions onder de brug, en toch, zonder ironie zeg ik het: een weids uitzicht, je hebt daar een weids uitzicht.
tegelykertyd nu alreeds bezig met repeteren voor "goethe op de apenplaneet", hetwelk gaat spelen op 6 december, meer muzikaal dan de vorige edities...
om 19u savonds weêr by luv thuis, waar alle meubilair intussen verdwenen is. hoe heet die film alweêr waar nick cave de muziek voor maakte, en die zich afspeelt op onze wereld doch nadat daar dan de gehele mensheid is uitgestorven; verlaten steden van kale tapyten, gerafelde jeansbroeken op een trapleuning. ledige badkamers, matrassen op de stenen grond... te zaterdag zyn we hier weg, normaliter gaat martinus wolf ons ryden met zyn grote camion. al is hy niet zeker of "den john" tegen die tyd zyn laadbak zal hebben ledig gesjouwd.
indien niet, dan zullen we moeten verhuizen met de huifkar...
mollie bloem kan ineens figuratief tekenen, dit dankzy juf nathalie. vanavond kreeg zy er lachkicks van om haar voetmannetjes te tekenen met overdreven lang haar - "kyk mama, zo'n lang haar!!" en dan zeggen wy:"amai, die is nog nooit naar de kapper geweest!" dan rolt de mollie-trollie over de grond van het lachen. mollie-vollie is echt zalig. je kan dat niet uitleggen, je moet haar zelf meêmaken.
na alles, om negen uur in de bittere avond, richting vosselaar, voor een familiebyeenkomst. de hamvraag zynde: zyn ons pa en ons ma wel degelyk aan al hun kinderen evenveel centen aan het uitdelen geweest, over alle jaren verspreid, of was daar al dan niet per ongeluk sprake van favoritisme? ja hoor, voor alles is er een tyd...
nu is het halfeen snachts, voor de afwisseling ga ik eens bidden tot allah.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten