WIEKEVORST
En De Discussies Aldaar
Een tydje geleden wandelde ik naar binnen by een beenhouwer in het centrum van Wiekevorst. Ik woon helemaal niet in Wiekevorst, dus lezers zullen zich wel afvragen wat ik in deze exotische uithoek van de Zuiderkempen precies verloren kan wezen. Het antwoord is: helemaal niks, maar als nationaal Nachtburgemeester moet je letterlyk van àlle markten thuis zyn, en als je je charcuterie op verre plaatsen gaat halen, leer je wel nog eens iets by. Zo weet ik nu dat Wiekevorst letterlyk wil zeggen "Omheind Bos", en dat deze schattige gemeente is ontstaan uit een concentratie van arbeiders, die in deze moerassige grond, eeuwen terug, vlytig turf kwamen steken. De mooie gemeente wordt omgord door de smalle rivier geheten "Wimp", welke waterloop wel veel van zyn natuurlijke charme is verloren, door de aanbouw van kanalen - alleen ter hoogte van Zoerle-Parwys (nog zo'n geniale locatie!), stroomt dit groen-bruine water nog helemaal zoals weleêr, in het aard paradijs, gans onaangeroerd.
Wiekevorst is de fiere bezitter van een kapel die door de mensen in de straat wel eens "Klein Scherpenheuvel" wordt genoemd, namelyk omdat dit bouwwerk gigantisch hard doet denken aan de basiliek van Scherpenheuvel. Het spaart je echter heel wat kilometers uit. En dan is er, tot slot, ook nog de beroemde Kryserskapel, in waarheid officieel genaamd de "Kapel Onze-Lieve-Vrouw Toevlucht der Zondaars" - vandaar dat ik er myn weg automatisch naartoe vond. Ik huldig de geloofsopvatting van wijlen Sint-Augustinus, die in zyn gebeden steeds prevelde:"God de Heer, ik beloof dat ik er nadien héél véél spyt van zal hebben, maar alstublieft, laat my éérst nog even, toch wel, érg hard zondigen en daarvan genieten!"
De Wiekevorstse beenhouwersdame bediende my met, zoals het hoort, van die knappe, hygiënisch verantwoorde plastic handschoentjes aan, maar gek genoeg hield zy die ook aan wanneer ze haar geld stond te tellen. Een kerel naast my maakte daar een opmerking over:"Wat voor zin heeft het om handschoentjes te dragen, als je die aanhoudt aan je kassa?" Waarop de ryzige madame dadelijk repliceerde:"Myn handschoenen, die doe ik alleen nog maar uit om lastige klanten zoals u een klets te geven!" Eenieder in de buurt moest lachen, en meteen stond die klant in kwestie weêr op straat. Zelf vond ik, heel stilletjes, éigenlyk dat 'ie een punt had - maar van die oer-Kempische vrouwenkracht, wat brengt een mens daar tegenin? Langs deze weg zou ik haar overigens zelfs willen mededelen, dat haar kipcurry bij ons thuis ten zeerste werd gesmaakt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten