was daarnet één halfuur by de sprekende ezels... kon niet langer blyven evenwel, vanwege de lokroep van de machine-kamer; voort-arbeiden, voort-knutselen.
was bovendien myn photo-toestel niet vergéten mede te nemen, doch wel had ik het verzuimd om het, qua batteryen, naar behoren op te laden; aldus voelden-ik my sowieso té gehandicapt; ik kàn niet asemen in den buiten als ik geen blog-photootjes kan maken.
gelukkiglyk: blauwe sofi heeft my meteen deze photo's doorgemaild, geeft dan toch een béétje een impressie...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)


























Geen opmerkingen:
Een reactie posten