gedroomd dat ik een israëlische gevangenis tegemoetging, doordat ik er, onterecht, van werd beschuldigd een aanslag te hebben gepleegd in opdracht van een terroristische palestyn die zogezegd een neef van my was.
smorgens mollie naar school gefietst, doch eenmaal daar aangekomen (terwyl de schoolbel reeds afging), hebben moeten bemerken dat we haar tekening waren vergeten, die ze speciaal voor juf nathalie had gemaakt - huilen en wenen; dus: extreem vlug helemaal terug naar huis gefietst - ""ik wacht hierbeneden," zei mollie. "de tekening ligt niet meer op tafel, ik heb ze in de zetel gelegd!" en dan weêr terug, de poort ging net dicht. dus omlopen naar de ingang in de carnotstraat; dus éindelyk eens te laat gekomen, was dit jaar nog nooit gebeurd.
tot tien uur smorgens, alleen in huis, in m'n dictaphoon allerlei korte monoloogjes ingesproken vanuit m'n alter ego victor glorieux; over hoe zyn leven anders is verlopen dan hy had verhoopt, en over zyn voorliefde voor de geur van antweprse slaapkamers. ik begin ook, automatisch, een ander stem-timbre te ontwikkelen, al ben ik niet zeker of een ander het zou opmerken. voor myzelf lykt het alsof er tussen myn stem en de toehoorder meer afstand is, alsof er zich daartussen een vertraging afspeelt, wat handig is, want dat geeft tydens het spreken tyd voor meditatie (al gaat dat natuurlyk over milli-fracties van een seconde...)
om tien voor tien doodmoê weêr ingeslapen in myn slaapkamer, om tien uur arriveren de geniale poetsvrouw nasibé en haar zus. na een periode van slabakken gaan die er tegenwoordig weêr hard tegenaan en blinkt en glimt ons kasteel van heb ik jou daar.
om drie uur in de namiddag (my gewassen en terwyl gekeken naar "de zevende dag") met luv, myn eega, naar jerrycan-de-immotheker, om integraal ons leen- bank- en verzekeringspakket weêr te herzien; de rente staat extreem laag op het moment, dus heb je van zo'n switch tastbaar veel profyt; -- ik zou dees niet aankunnen, maar de onoverschatbare luv is er byzonder geslepen in, hosanna...
om halfvier tezamen met de fiets, dus mammie én pappie tezamen, met de fiets, de kinderen weêr ophalen, wat erg plechtig aanvoelt. overigens nadert het einde van het schooljaar.
tot zeven uur papa gespeeld, daarna by theater elckerlyc aan het regisseren geslagen (zie photo's hieronder), ultra aangenaam om te doen, en ook wel lekker afmattend; er gebeuren aldoor zestien verkeerde dingen tegelyk. in principe een onmogelyke job, je kan geen twaalf mensen twee uur lang iedere seconde onder controle hebben. terwyl dat toch wél de bedoeling is, hoor!!
thuisgekomen rond twaalf uur snachts, opnief aan victor gloriuex zyn monoloogjes gewerkt (na een warm bord spaghetti), doch om halfvier op het krampzalige idee gekomen, de klaarblykelyk zeer prachtige film "all is lost" te bekyken, met in de hoofdrol de heerlyke robert redford. omdat de film handelt over uithoudingsvermogen voor het eerst sinds april 2006 myn anders zo rigoureuze gebod overtreden dat zegt: nooit ofte nooit later dan vier uur snachts te bed! - dju, inderdaad: het is nu twintig na vyf... erg deprimerend... binnen een anderhalf uur weêral opstaan...
morgen: ouderavond, en voorts: een paar telephoontjes plegen (oa naar de decorbouwer) en tenslotte onze belgische voetballers moreel ondersteunen. myn prognose is dat we alle matchen gaan winnen: enkel en alleen dankzy vincent company.
summertime and the living is easy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten