voetbal 2014

volgens luv is een match die eindigt op pakweg 3-1 méér de moeite van het bekyken waard dan een match die eindigt op nul-nul;

de match griekenland-japan daarnet evenwel, lekker om halftwee snachts, bewyst dat myn theorie de juiste is, namelyk dat die van nul-nul de beste matchen zyn!!

tot de aller-, àllerlaatste seconde van zelfs de extra's blyf je opspringen en uitkreten, temeer daar japan (anders dan wat de commentatoren beweren!!), bleven en bleven drukken tot de laatste snik.


buitendien is het voordeel van geen winnaar te hebben, het gegeven dat er zich ook geen verliezer aanmeldt. dus zoals mollie soms zegt, "we zyn allebei gewonnen".

nul-nul is evenwicht en uiterste uitputting; voor myn part mocht het voetbal zo in mekaâr zitten, dat praktisch àlle matchen op nul-nul eindigden, en dat over àlle matchen van alle werelddelen beschouwd, maar zes of zeven keer per jaar zoiets zou hebben als twee-nul of één-nul.

nul-nul, dat is de kamasutra.