ik geloof dat dit traditioneel te maken heeft met de onwil van mercurius, welke godheid er normaliter juist voor zorgt dat het verkeer, de handel en de communicatie vlot verlopen; myn smart-phone is stuk, doordat het scherm blokkeert; dwz, byvoorbeeld: ik zie dat iemand my wil opbellen - maar: ik kan niet opnemen. vreselyk, toch? voorts: luv haar computer is kapot; voorts: myn eigen computer is niet echt kapot, maar myn oplaad-draad laat het afweten - je ziet je batteryen leêglopen, en er is niets dat je kan doen. onderweg naar de media-markt om dit te verhelpen, met geld dat ik eigenlyk niet meer heb, begint het, van de ene seconde op de andere, zo heftig te hagelslag-stormen, met waarachtig bybelse allure, dat ik letterlyk terug naar huis wordt geblazen.
uiteraard zyn dit ellendigheden van een minderwaardig kaliber. wel kolossaal vervelend dat zo'n ongemak nooit in zyn eentje aanklopt, maar deze week kunnen we ons, dankzy het contrast, optrekken aan de wàre tegenslag van die boeren in ruddervoorde, belgïe, die hun integrale tomaten-serre van drie hectaren op één halve minuut tyds zagen opgeblazen en verknisperd worden. het aan flarden gewaaide design-huis van jan verheyen ook.
maar - ook dit nog: opnief een stevige lek hier in de machine-kamer, vlak boven waar de printer staat, al is die er wonderwel zonder brokken vanaf gekomen...
het was anders een schone dag, absoluut. onderwyl rocco james conan zyn allerlaatste middagslaap-der-onschuldigen sliep, was ik zelf gaan shoppen met mollie bloem, die, hand in hand langs de toen nog zeer zonnige meir, tot my uitsprak:"plezant hé papa, zo eens samen op stap zonder rocco en zonder mama!" kindjes hebben, is 80 procent wroeten, zweten, wakker worden gemaakt en afzien - maar die paar zoete momenten zyn toch echt van een onbetaalbare vervulling.
we gingen voor haar een boekje scoren van my-little-pony (mmm, de mekanik dicht op maandag), doch terloops kocht ikzelf nog eens iets rond gerard reve, met schoorvoetend oog op het gerard-reve-radio-programma (is pas voor januari..) - daarjuist, zodoende, in dat photo-boek gebladerd hebbende, moet ik zeggen dat die man, gerard reve zelve, maar ook zyn kompanen en zyn levensgezellen, een erg lastig, somber en eigenlyk ook antipathiek leven hebben geleid. waarom, waarvoor?
om 17u met de beiden kinderen op prospectie naar hun schooltje - voor rocco james conan wordt het subiet, 1 september, zyn allereerste schooldag ooit...
aldus: vaarwel, zomer-vacantie.
zelf maar nauwelyks opgetreden hebbende (slechts twee of drie keer), wel des te meer als een werk-ezel myn vele huiswerk enafgeleverd, avond-in avond-uit - en nu is alles rond, precies op tyd... de aanstaande maand zal kik, o bloggers, slechts zes of zeven avonden van de dertig savonds thuis kunnen wezen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten