iedere dag een sonnet

DEERNIS

ik zag een photo van jouw brede mond,
die, schreeuwende op de achtergrond,
aan het spelen was met vrienden,
die je zochten in bochten - maar nooit konden vinden.

je tomeloze vreugde, die ik zo goed verstond,
die maakte in my een deernis los, en sloeg in my een wond.
jouw wereld is een notendop in kleine wervelwinden.
het zyn alleen illusies die jouw kinderoog verblinden.

maar weê juist, by naêr inzien, myn eigen arrogantie.
want wat zou ik verstaan - van jouw grote vacantie?
wat wéét of zié ik meer,

die van jou zo profiteer?
aan jouw voeten ligt de bron.
aan jouw ogen ryst de zon.