ik zou er niet van verschieten als op een dag wetenschappelyk wordt aangetoond dat de menselyke soort er per generatie iétsje meer op achteruitgaat. per generatie, al millennia lang!! alleen al de geschiedenis van de muziek, lezers, is hier een weêrslag van. per generatie worden onze muzikanten slechter en slechter.
dat van die enorme politie-machts-ontplooiing in antwerpengrad, de dag van gisteren, moet hier meteen weêr worden rechtgezet: het bleek een escorte voor ONZE KONINGIN - die, lees ik hier nu, ergens op het zuid van 't stad een date had, byzonderlyk met philip heylen zelfs. tweehonderd zwaantjes en tachtig combi's voor één vrouwmens in wie zelfs tegen betaling niemand geïnteresseerd is, is misschien wat veel - maar: de oorsprong van het idee is, vrees ik, federaal...
myn vriend charles jarvis (net gebeld...), maakt het weêr niet zo goed; hy leeft vooral snachts, maar: de ketel van de centrale verwarming van het gebouw waar hy één verdieping afhuurt, gaat rond elf uur savonds uit - voor het hele huis,- om pas rond den zessen weêr in werking te treden. mens-onwaardig!!
4 opmerkingen:
Persoonlijk vind ik mijn dochter Carmen een duidelijke stap vooruit in de menselijke evolutie.
En cultureel merk ik een dubbele beweging: een vooruitgang samen met een achteruitgang. Er wordt steeds meer gemaakt door steeds meer mensen, maar het gaat wel steeds meer allemaal op elkaar lijken. Maar er blijven, zoals in de hele geschiedenis, altijd een handvol uitzonderlijke genieën aan de gang.
Ooooh :-)
Ik ging hetzelfde zeggen; er zijn nu veel meer mensen met veel meer middelen en media om bv hun muziek de wereld in te sturen. Dus procentueel gezien is er misschien meer rommel, maar het aantal pareltjes blijft volgens mij een constante (of is misschien zelfs lichtelijk mee gestegen). Je moet ze alleen kunnen vinden, natuurlijk...
Daarnaast stelt, puur evolutionair gezien, zich natuurlijk de vraag of de medische wereld en ons sociaal vangnet het 'survival of the fittest'-principe niet ondermijnen:
De kans dat twee intellectuele atleten beslissen een kind op de wereld te zetten is nu eenmaal veel kleiner dan dat twee zwakbegaafden per ongeluk een kind maken, en beide kinderen zullen min of meer dezelfde overlevingskansen hebben. Ik heb het hier niet over levenskwaliteit of oppurtuniteit, maar pure overleving. Op die manier wordt tegenwoordig misschien "het kaf" veel minder van "het koren" gescheiden.
Dat klinkt heel cru en is zoiets dat je eigenlijk niet mag zeggen - ik bedoel dit dan ook puur theoretisch. Uiteindelijk is elk leven mooi en elk heeft wezen bestaansrecht (tot we gaan praten over zware misdadigers of levenskwaliteit, dat is dan weer een andere discussie).
Het idéé van de übermensch is niet ongegrond; of het toepassen van dat principe moreel correct is daarentegen...
Een reactie posten