luc vermeiren
zag ik twintig jaar lang met hoge regelmaat aan deze of gene toog een bruin biertje consumeren; de scène, de bato batu; we zeiden mekaâr dan wel steeds een goeiendag, maar door omstandigheden spraken we zelden meer dan zes woorden.
maar twintig jaar is niet niks.
en nu is 'ie er niet meer.
behalve in dit zeer juiste portret door (c) bert lezy
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)


























Geen opmerkingen:
Een reactie posten