voor vandaag zélf nog niet desastreus, maar wel met een aangroeiende onzekerheid betreffende een zeer nabye toekomst, blyken de voorbye paar dagen die van een beproeving-van-bovenaf. de ene bruine venster-envelop na de andere treft onze brievenbus, my op een paar uurs tyd enige duizenden euro's lichter makende. waar ik onlangs nog, op deze blog, julie lievelingsblog, durfde jubelen, voor de komende veertien maanden financieel safe te zitten, dien ik heden te constateren dat het zweten gaat worden naarmate de zomer nadert. en: dat dit geen toeval betreft, maar wel een plan van god, ziet men hierin: bovenop dit weliswaar slechts zuiver pecuniaire onheil, viel uitgerekend vanavond ook nog eens onze centrale verwarming in panne; koude voeten hier vanavond, in de machine-kamer, en morgen (als de depanneurs maar rap arriveren...) ook nog eens de reparatie-kosten...
vooralsnog blyft myn rug evenwel recht, en weet ik my een voorspoedig mens.
wat betreft myn leeftyd nog eens, die "45" die ik ineens ben; ik voel my niet oud, enkel voel ik my "sinds zeer kort volwassen zonder meer."
vanmorgen was wel vreemd wakker worden; al sinds de avond tevoren dacht ik dat het vandaag een donderdag ging worden; verstrooid was ik het huisvuil ook al één dag te vroeg aan het buitenzetten geweest (met boete en zelfs gevangenisstraf als mogelyk gevolg.) dit is vooral zo erg geflipt, doordat je je vooral juist in woensdagen niet kàn vergissen, met de kinderen thuis, de muziekschool, de rolschaatsclub etc. en toch. en toch, zelfs, viel myn frank nog stééds niet; toen ik de kinderen om twaalf uur smiddags in huis hoorde komen, dacht ik niet:"ach ja, het is een woensdag," doch bleef ik volharden:"tiens, is luv de kinderen van school gaan plukken? rocco ziek en mollie dan ook maar thuis gebleven?"
rond halfeen smiddags kwam ik beneên, in pyjama; first thing to do: deredactie.be checken. tegen luv zeggende:"klunk - - trump is gewonnen??" waarop luv:"jaja... geheel vlaanderen weet dit al sinds vanochtend. jy bent de àllerlaatste."
het kan me niet bommen.
er verandert toch niks.
hoewel, militair en ecologisch wel erg...
voorts, dan, de gehele dag onafgebroken huisvadertje gespeeld, met veel genoegen. puzzelen, viltstiften selecteren (die vilstiften die niet meer werken, allemaal weggooien), rolschaatsen in huis en sinterklaas-verhaaltjes voorlezen.
inmiddels is het één uur snachts geworden, nu ga ik eens iets van vroeger opdelven, de aanzet tot een theatervoorstelling die ik exact twee jaar geleden ben beginnen uitschryven, doch waar ik nadien nooit meer na heb omgezien; dat verhaal van victor glorieux, die een vriend gaat bezoeken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten