slangenmens 14 smelsmurf 14

DE FRAGMENTEN VAN

HET SLANGENMENS

feuilleton in 20 afleveringen

door don vitalski

14.

als je het de oude robot vroeg, dan scheen het slangenmens, in zyn dagelykse leven en overleven binnen het circus, eigenlyk feitelyk steeds een beetje verheven te staan boven wat er gebeurde; voor eender wat er voorviel, schynbaar steevast een naar binnen gekeerd monkellachje veil te hebbend; vanmorgen daarentegen, wekte zelfs het slangenmens een wat onzekere indruk, vond de oude robot; het anders zo laconieke wezen  dat 'ie was, betoonde zich gehaast in de omgang en enigszins zenuwachtig in zyn bewegingen. meteen vroeg hy naar dertien of veertien dossiers tegelyk, of nog meer zelfs; maar in alles dat 'ie aan de oude robot opvroeg, in eender wat 'ie hem aanbeval en byna alles dat 'ie liet aangestipt worden, deemsterde die op handen zynde razzia door - gepland voor vandaag nog, of anders morgen, of anders ten allerlaatste overmorgen. tezamen die papieren allemaal doorploegend, de ene keer rudimentair, alleen maar om de grote lynen in de voorste tabellen, dan weêr ineens vele minuten lang stilstaand by kleine, maar inderdaad, by naêr inzien, erg zorgwekkede details, die dan moesten worden uitgeplozen in iedere richting, kwam de oude robot, zo terloops, een waaier van dringende feitelykheden aan de weet - derwyze heftig, dat 'ie soms, van die stapels en dozen notities die voor hen lagen, afstand moest nemen om naar adem te happen. soms liep 'ie dan duidelyk door zyn eigen secretariaat; langs de bloemenkast, tot by het glimmende bureau van de secretarisvogel; maar doorgaans schenen zy zich juist helemaal elders op te houden, met name in de door één schamele gaslantaarn bygelichte blokhut van jerry bill. "het is juist goed," dacht de oude robot dan meteen, "het is juist goéd dat ik hier nu op myn blote voeten loop. dit huis is," dacht hy, "de biotoop voor een cowboy... daarginds bevindt zich de vlakte van het losse zand, de kreek van de kaaiman, de voet van het satanische berenbos - wat zou ik hier nog komen rond te schuifelen in myn strakke pak, in die veel te strakke plastron van my, in die veel te nauwe, styve, harkerige twee schoenen?" hy keek zelfs door het venstertje van deze blokhut, en inderdaad: daarbuiten zag je de meest dorre zandvlakten al voor je opdoemen, met in de verte daarachter de droge, grimme, heilloze dennenboomtoppen van het berenbos... al waren zelfs hier, zélfs hier onder déze strakke cowboy-hemel die donkere, levensbedreigende wolkenvelden zich beginnen tezamen te hopen, klaar om nu ieder moment te zullen bezwyken onder hun eigen gewicht.

    jerry bill was inderdaad niet meer in leven - verstikt in het dryfzand van het losse zand van deze woestyn. zyn zus, patty bill, was gevangengenomen door, maar onlangs toch weêr ontkomen aan, de bloederige klauwen van de koppensnellers van borneo. of het klopte dat die koppensnellers zich nu aan het uitleven waren geweest in onze circustrein, zoveel kon of wilde of mocht het slangenmens niet bevestigen, al gaf 'ie toe dat ze uit het berenbos naar buiten waren gekomen, om toch inderdaad, met alle gruwel vandien, te komen huishouden in het meer reguliere circus. de secretarisvogel werd al dagenlang, zelfs al wekenlang, gegyzeld - en sinds kort, ja zelfs, met name door kapitein de vampyr, werd hy naar alle waarschynlykheid gefolterd - "het is zelfs al moeilyk," zo gaf het slangenmens aan, met een huivering, "om daar nog maar aan te dénken... om het nog maar te probéren om daaraan te denken..."

    als in een volmaakte nachtmerrie bleven deze soorten van weêrwaardigheden zich opstapelen voor de oude robot zyn geestesoog - maar ook, tegelykertyd, voor zyn reële twee ogen, in de stapels papieren. het slangenmens vroeg hem dan byvoorbeeld:"wat weet je nog over de luizenaap?" en dan zocht 'ie, in de blokhut, naar het dossier van de luizenaap, om het algauw, gelukkig steeds in vrywel volmaakte staat, aan zyn medespeler aan te reiken, die dan telkens sprak:"goed zo - jullie leveren hier enorm goed werk!"

WORDT VERVOLGD