slangenmens 16 smelsmurf 16

DE FRAGMENTEN VAN

HET SLANGENMENS

feuilleton in 20 afleveringen

door don vitalski

16.

"dit heeft geen zin meer," zei de oude robot met een oprechte, diepe, diepmenselyke kreun. "we moeten terug, niks aan te verhelpen; terug naar de caravan van de gestrafte giraffe..."

   "je hebt gelyk," kraste de vogel, met nog méér spyt dan zyn gezel. nog één halfuur langer hierbuiten, dat was hetzelfde als de verdrinkingsdood. de oude robot draaide zich om - maar dan, na nog een halve minuut voor zich uit te hebben staan turen, dan liet hy zich krachteloos en machteloos op de aarde voorovervallen. "ik... ik kàn niet meer..."

    de vogel probeerden-hem toch nog en béétje met zich meê te krygen - immers, wat was dit nu eigenlyk, zo dacht 'ie het uit, voor een valse praktyk? waarom was nu ook de robot zo erg afgemat? was hy dan soms ook zo erg aan het rondtrekken geweest, van hot naar haar? toch helemaal niét zelfs, als je het naging? die stramme slurf, die stapte van het rustige secretariaat naar zyn benauwde woonhuis en weêr terug, en meer niet. waarom wilde die nu ineens, zo overdacht de vogel dit verschrokken, waarom wilde die zich nu ineens zo drastisch, met zyn aangezicht in zo'n bende koude, pikzwarte modderplassen, op de grond voor dood laten neêrvallen - dit sloeg toch nergens op?

    maar dan begreep 'ie het reeds vanzelf; aan de overkant van uitgerekend dit ene, godsjammerlyke modderpad, doemde nu opeens, met zyn spookachtige koplampen éérst, de dievenwagen van commissaris pondi voor ze op. dalmatiërs blaften, mensenstemmen gilden. de wagen hield halt, een portier sloeg reeds open; tientallen dalmatiërs sprongen nog harder blaffend en gierend naar buiten, metéén in hun richting.

    "zeg het!" kraste rudolf greogorius in de oude robot zyn twee oren. "wat staat er my nog te gebeuren! wàt dan wel juist, heeft dat stinkende rotte slangengebroed jou daar nog méér over verteld!"

    "het spyt me," prevelde de oude robot.

    "wat dan precies! zeg het, zeg het - het is reeds te laat!"

    "wy gaan allebei worden opgepakt. wy gaan allebei worden afgerost en helemaal samengeslagen. wy gaan worden afgevoerd - naar het klapstoeltjescommando..."

    "myn - myn god!"

    "ik wilde jou dit niet vertellen!"

    "en verder? wat dan nog verder? wat heeft het slangenmens jou nog meer gezegd? het klapstoeltjescommando - dit kan niet toch niet waar zyn, wat hebben wy dan verkeerd gedaan, ik heb toch helemaal niks verkeerd gedaan!"

    "my gaan ze weêr laten gaan," zei de oude robot.

    "en - en my niet dan? of wat? zeg het!"

    "arme greogorius," zei de oude robot met veel afgryzen, letterlyk met zyn tanden bytend in de ziekelyke modder. "my gaan ze weêr loslaten - maar jy gaat... ik kàn dit byna niet vertellen! als het slangenmens gelyk heeft, als het wààr is wat hy my heeft verteld, dan... dan ga jy, vandaag nog, jouzelf om het leven brengen... met een touw aan de tak van 'n hoge boom, in donkergeel maanlicht..."

WORDT VERVOLGD