edgar allan poe versus longfellow 3

dàt is tenminste een cover!
dàt is tenminste een magazine!

Nu, over "Het Lied Van Haywata" zelf, heeft Poe nooit veel slechte dingen kunnen noteren; het gedicht werd gepubliceerd in 1850, terwijl Poe zijn zeer mysterieuze dood stierf in 1849. De twee, Poe en Longfellow, zijn mekaâr ook nooit lijf aan lijf tegengekomen. Maar Poe heeft "de Professor", zoals ie Longfellow altijd pesterig noemde, diverse pijlen in de rug geschoten, vooral aangaande diens toneelstuk-in-verzen getiteld "the spanish student" uit 1843, de bundel "voices in the night" uit 1839 en "the waif" uit 1846 (een "waif" is een straatkind, een dakloze kleine zwerver.)

    Maar vooreerst dus even aankruisen dat Poe behalven-'n verhalenverteller, waar ie vandaag hard om geroemd wordt, dus inderdaad ook een zeer ijverige, nietsontziende litteraire criticus was - zijn rigoureuze pen bezorgden-hem de bijnaam "Tomahawk Man". Eerst als redacteur en vervolgens zelfs als editeur van "Graham's Magazine". Eerder al schreef ie voor "The Southern Literary Messenger", dus in oppositie met "The North American Review". Poe staat dus inderdaad aan de conservatieve, populistische zuidkant, tégen de liberale noorderlingen. De brutaliteit van zijn aanvallen worden nog steeds al te dikwijls uitgelegd als het resultaat van zijn aanleg tot paranoia en zijn vele redenen om, als autodidactisch, miskend armoedzaaier, jaloers te zijn op het succes van salonvaardige litteraire profesoren; maar dat gaat dan voorbij aan wat Poe die mensen werkelijk te zeggen heeft (dwz het motief van een criticus moet niet worden verward met zijn mededeling zelf...)
    Wat waren nu preciés Poes bezwaren tegen Longfellow? Dat zien we dan eindelijk morgen, beste kinderen... 

de bekendste photo van poe werd snel-snel gemaakt,
op een morgen toen ie nét een heel erge kater had;
daarom is ie de geschiedenis ingegaan als een totale
scheel-ogige gekkenman;
op deze ets uit graham's magazine zie je
dat het best wel meêviel...