maandag 31 juli 2017

prent vd week

myn broêr serge
maakte diverse "koppen" van jowan petit...

serge is zelf niet zo tevreên over de "gelykenis", maar de "expressie" vind ikzelf toch treffend...


ze zeggen dan "kyk eens vyf minuten boos," of "kyk eens vyf minuten verbitterd," of "kyk eens vyf minuten geschrokken," et cetera.

zo alles byeen een anderhalf uur.

tot m'n verrassing concludeerde jowan dat "de tyd vloog"...

waar was je te maandag

by m'n ouders in de tuin.

m'n oom-zegger enak heeft een nieve look, zeer geslaagd vind ik...


m'n eigen kop staat erby op; doordat ik met m'n telephoon geen gewone photo's meer kan nemen, maar alleen maar selfies...
luv lykt harder op irene vervliet dan ze zou durven inzien...
dinges, - de gezellin van carl rotiers
zo is mollie dus wanneer het minder goed gaat...
begrypelyk dat zo iemand alles van je gedaan krygt...

nog 'n photo van eêrgisteren

gemaakt door (c) rocco james conan

-end











van die sléchte amerikaanse rotzooi...

maandagbunnie

charlotte de keersmaeker

zondag 30 juli 2017

agenda september


tydig reserveren

26 september 2017
27 september 2017
"de ideale schoonzoon",
arenbergschouwburg
avant-première

waar was je te zondag

spelevaren op 't scheld,
ter hoogte van st-amands,


(c) wim degrieck


had zelf ook een bende photo's maar kryg m'n machine niet aan de praat...

column streekkrant editie kempen

KOMKOMMER

In de media wordt de zomertijd wel eens de “komkommertijd” genoemd, daarmee bedoelend dat er in juli en augustus niet veel noemenswaardigs gebeurt. De uitdrukking is afkomstig van achttiende eeuwse Duitse kleermakers in Londen. Die spraken van de “augurkentijd”; in Duitsland werden augurken doorgaans ingevoerd in de maanden juli en augustus; in Engeland trok de adel tijdens die maanden weg uit de stad, bij wijze van vakantie, zodat er voor die kleermakers dan niet veel geld te verdienen viel. Dus de “augurkentijd” was maar een magere tijd voor die mensen. De Engelse collega-kleermakers wisten van de invoer van augurken niet veel af, en hebben er daarom, omstreeks het jaar 1700, "cumcumber-time" van gemaakt; omdat de komkommer in juli en augustus geoogst werd. Zeelieden die tussen Engeland en Vlaanderen heen en weer vaarden, namen het woord “komkommertijd” mee naar ons eigen regionen. Maar niet bijvoorbeeld tot in de Vlaanders, want dààr werd honderd jaar geleden gesproken van “platte bonentijd”.

Maar de uitdrukking “komkommertijd” is een belediging voor de komkommer, welke potentie-verhogende pracht-groente bij ons al mooi 3000 jaar lang geteeld wordt, en voor welk voedsel de allereerste serres van de geschiedenis werden gebouwd. Vooral dan nog in Kempenland is de komkommer letterlijk goud waard; de Vijling in Hoogstraten klokte vorig jaar een record-omzet af van 270 miljoen euro; dertig procent daarvan, had ze te danken aan de komkommer. Bovendien is de uitdrukking een aanfluiting voor onze maatschappij. Op de televisie vallen “Terzake”, “De Zevende Dag” en “De Afspraak” plotseling weg - maar daarbuiten blijven de oorlogen toch woeden? Dus wat is dit nu voor onzin...


Vooral in de Kempen swingt de zomer juist weer de pan uit. In Beerse zijn er opeens gewelddadige rondhangjongeren gesignaleerd. In Olen bereikt het jaarlijkse "Kleinkunstfestival" verpulverende bezoekersaantallen. In Hulshout is het stedelijk zwembad “De Waterperel” uitgebreid met glijbanen en een buitenzwembad. In Ravels heeft iemand van Gaia zichzelf opgesloten in een kooi, om te protesteren tegen de locale nerts-kwekerij. De speeltuin “Het Fort” in Kessel krijgt ineens valse facturen aan, uit Spanje nog wel.  Wat moeten we nog méér doen om te zeggen: er is nieuws vandaag!! 

column streekkrant editie antwerpen

SLUIKSTORT

In de maand juli jongstleden, zijn er in het Antwerpse op drie weken tijd maar liefst 95 sluikstorters betrapt, één derde op heterdaad, de rest met hulp van camera’s en opsporingswerk. Als bezadigde, vijfenveertigjarige huisvader van twee kleine kindjes sluit ik me aan bij iedereen met gezond verstand, die het sluikstorten verwerpt, en die voor sluikstorters een maximum straf bepleit - maar als ik heel diep in mijn eigen, rumoerige verleden graaf, moet ik met schaamrood op mijn wangen in alle oprechtheid bekennen, dat ik ooit ook zelf eens aan sluikstorten heb gedaan.

We schrijven het jaar onzes Heren 1995, Leona Detiège was nét burgemeester geworden, en zelf was ik een 24-jarige dronkaard die het noorden geheel kwijt was - uit dié tijd stamt mijn bijnaam “Nachtburgemeester”. Ik woonde op het Zuid, waar in dié tijd de huishuur nog betaalbaar was voor jongeren. Ik had een tentoonstelling georganiseerd in mijn eigen woonkamer, maar daar kwam een heleboel puin bij kijken; losgescheurd behangpapier, kapotte glazen kaders, bierblikjes en vilt. Om deze rommel bijeen te zamelen, was een vriend van mij, een remork voor mijn voordeur komen parkeren. Maar nog voor ik mijn gerief naar beneden had gebracht, had de rest van ’t straat daar zijn éigen huisvuil al in weggegooid. Een normaal mens zou daarmee als de bliksem naar een containerpark zijn gereden, maar omdat ik er toen zo vreselijk aan toe was, een soort kruising tussen een depressie en een permanent delirium, was ik ’s nachts met het onding de stad beginnen doorkruisen - uiteindelijk kieperde ik de rotzooi ergens te Luchtbal, in het gras achter een brug daar.


De volgende morgen al, stonden er twee vriendelijke agenten aan m’n voordeur. Die plek op de Luchtbal, waar ik had toegeslagen, werd toentertijd de “Hof Van De Rijkswacht” genoemd. En de dader traceren, was niet moeilijk: bovenop al het puin, hadden ze een kaartje zien liggen uit de Côte d’Azur; “Zonnige groeten aan Vitalski!!” Dat ik gestraft werd, is algeheel terecht - ik was een achterlijk misdadiger, toen!! Maar wat ik hier nu lees, in diverse media, overtreft mij in boosheid: in Deurne is er nu één bepaalde mens in geslaagd, om zich op drie weken tijd zelfs zeven keer na mekaar op sluikstorten te laten betrappen...

afterLink

zeer leuke verteller toch werkelyk...

zondagbunnie

kate bush is vandaag 59 geworden

de peerdenpaternoster


in weêrwil van myn anders zo neêrige natuur, durf ik te stellen by deze, de grote ernest claes te hebben kunnen "verbeteren"...












ongelovigen…
alleman hier heeft meer jaren in een kroeg gezeten
als seconden in een kerk...
luistert dan allemaal goe...



steekt uwlie duimen vast in uwlie vuisten,
gedenkt de pijn die ge krijgt van uwlie puisten,
en gelooft in christus z’n eerste visioen;
dan zal er in geen veertien dagen
nikske of niemand u kwaad kunnen doen.

in onweer en kwaal voor ons galgemaal,
en om af te bleken ons schismateken,

stierf onder pontius bij pilatus
de profeet in de bramen,
daarom zijn wij hier samen,
doe dicht alle ramen,
's vaders en 's zoons en 's heilige geestes amen.


1. 
oktus boktus,
ne kalversteert da gekrokt is.

in het land van riddedebiesinaaie,
waarat de kiekens uit hun gat kraaien
en d'hanen met hunne steert bassen
voor kezebrooien die aan de wilgen wassen,

daar liep ik van huis
met ne schedel vol gruis,
door schuim en as,
door hagendoorns en hoog gras
- hoewel kik daar nikske verloren ni was.

m'nen hond lag te gapen,
m’n vrouw was aan 't slapen,
m’n kinderen die wieren in onschuld geschapen.


2.
m'ne lest geborene koste nog horen
voorbij den beltoren van de kapel van israël,
waar mageren hein van het helse plein vol wrok en venijn
z’n wijwater drenste in drek en azijn.

as ik daarvan dronk,
wier ik gewaar dak in mekaar zonk.

eerst liep ik verloren,
dan achterstevoren,
dan achter een trekpeerd z’n smerigste sporen,                   

tot vlak voor ne monnik,
da hoorden-ik, da rook ik,

dië klampte mij aan, dië sprak: gaat tot uw stallen,     
doch uit zijne mond kwam ne kikvors gevallen,
met kaken die kwaakten,
met beenderen die kraakten;

- as ik daarvan vernamp,
maakten-ik dak daar wegkwamp.


3.
dus hoctus boctus,
ne kalversteert da gekrokt is
maar ook gekrompen van de kou;

zo schoof ik met m’n schouders
naar beneên door een schouw.

alsof kik terugkwam van ’t wc,
ston 'k ik ineens in een café,

waar een traporgel draaide
en dikke spinnen naar binnen waaiden.

daar kwam d'r ne kleinen duvel veur,
dië lag te branden voor de deur;

hij bakte koeken voor alleman,
ik kreeg er een stuk of honderd van,

ik riep hem toe: gaan de dees hier mij redden?
dan beet ik ervan, ik wier ni goe,
da bleken pissebedden.

ne kromme meneer dië-'nat daar zat
en gulzig van z’n borden at,
kreeg op zijne neus een affreuze wrat;

hij meende zich te krabben
maar tussen die kwabben
daar zat er intussen een muskusrat
met de kop van een kat
dat z'n eigen opat -
                    
als ik daarvan vernamp,
maakten-ik dak daar wegkwam.


4.
haat, kwaat, kweliaat,             
vergiftigde melk in ne krop salaat,
wa later ston 'k op straat.

en ik wou d’r vanaf, van die straf!
ik strunkelden-over sint-paulus zijn graf,
ik kuste zijne mijter, verkocht zijne staf,  

blaffende: god, al zijn 'k zot, ik verdien
ne niéve numero.
te voet geraak' in tremelo,
doch doede mij liever een peerd cadeau
dan sloop ik alle muren van jericho.

da peerd da kwam,
toch wier ik bedrogen;
wel tam als een lam
was het blind aan allebei z’n ogen.

en z’ne rug was een brug
en die brug droeg mij weg
tot over een heg

waar judas mij wachtte,
waar jezus met mij lachte,
waar petrus de konink met brandende tangen
met z’n voeten naar omhoog aan een kruis wier gehangen,

- zo gruwelijk, zo grauw en zo zwart;
ik kreeg het daarvan, as 'k het zag, aan m’n hart.

5.
dus zutem zatem zagemeel,
het wier te laat, het wier te veel;

maar hoktus boktus, cornelius kiliaan,
zo is het mij vergangen,
zo is het mij vergaan.

door pieken en parken, 
die roken naar zwavel
sprong daar nog een varken
da kos klàppen door z’ne navel.

dus ik sprak: te-strak
hadde kik een peerdje,
is dat hier soms ni verscheë?

da varken zei neë,
da’s hier van de nacht ni voorbij komen reë.

toch wees hem het mij aan,
met een brandende spaan,
in een gracht waar al in acht jaar geen vocht had gestaan.
verdronken, verschrompeld, gekrompen, vergaan,
alsof 't van z'n leven ni eens had bestaan.

snel greep ik m’n scheermessen uit m'ne schoen,
om bekwaam van da varken z’n vel af te doen.


6.
dus haat en kwaad en kweliaat,
het wier te veel, het wier te laat,

maar zutem, zatem, zagemeel,
wa voor iet droog kwam daar naar omhoog in m'n keel?

eerst liep ik verloren,
dan achterstevoren,
dan vloeiden-er, voelden-ik, bloed uit mijn oren.

zo zijn ik alsnog door een weiland gegaan,
totdak daar ineens, onder de slagtand van de maan,
op zekeren afstand m'n huis terug zag staan,

als slagroom in nen dagdroom -
fornuis, slaagt een kruis
voor de wedergekeerde rietveldmuis!

maar het kon niks zijn
als foltering en pijn.

morsdood op m'nen drempel,
z'n tanden uit z'ne mond,
zag ik daar liggen m'nen eigen hond
met vijgen en vliegskes daarrond.

m’n vrouw bleek in de blaffeturen
ineengedraaid, al zeventien uren -
die kos zich al ni meer bewegen
zonder de koster zijne zegen.

en m'n kinderen, die ik zo geerne
nog is éne keer had gezien,
die hun beenderen bleken verpulverd
onder ne grote, vlakke steen.

wa kwam kik toch tegen,
wa nen ijskouwe regen!

maar nog het vileinste
bekwam m'ne kleinste;

ik liep bij hem binnen,
z'n deur op z'n half,
ik zag in z'n wieg,
en daar lag er een kalf.

as ik daarvan vernamp,
m'n ogen wieren stenen,
dan maakten-ik dak daar wegkwamp
met m'ne staart tussen m'n benen,

door brandende bramen,
doe dicht alle ramen,
's vaders, 's zoons,
's heilige geestes,
amen.





zaterdag 29 juli 2017

zaterdagbunnies

tania van der sande en haar twee dochters

in de reeks "obscure superhelden"



the fin

the challenger

blue diamond

captain daring

voormiddag

charles maria nelson jarvis sprong even binnen.

hy vertelde dat hy door in cognito-journalisten van humo was belaagd geworden...

namiddag

naar lokeren, tania van der sande en frans van der aa;

m'n scenario op tafel gelegd - "oké, laat alle commentaar maar komen."


evening

de kinderen wilden al de hele namiddag naar het park. om 18u dan maar gegaan - in de regen.

night

snachts op tv nam ik waar dat er een nieve waalse regering is...

state of being, 29 juli 2017



smiddags zat charles maria nelson jarvis hier in de werk-kamer, hy droeg een rood jasje met allemaal kleine spiegeltjes daarop. snamiddags was ik in lokeren by tania en frans, om op zoek te gaan naar wat er wél goed is en wat er niét goed is aan de verhalen die ik heb geschreven; en savonds liep ik met mollie en rocco james conan door het beregende park noord, op zoek naar wilde konynen - voor de kinderen maakte het niet uit dat het regende, die vonden het heel normaal.
    nu vannacht, na alles, komt op een angstaanjagende manier de vraag in my naar omhoog, wat deze drie zelfstandige taferelen van vandaag, onderling met mekaâr te maken kunnen hebben; waarom was die charles daar ineens, en waarom kort voordat ik naar lokeren moest? om welke reden blies het gesternte me nadién met de kinderen naar het park?
    de vitalski-blogger zal zeggen: er is helemaal geen samenhang; A heeft niks met B te maken en B heeft niks met C te maken - maar dit zou toch té erg zyn? een mens kan zo toch niet leven? als àlles als los zand aan mekaâr zou hangen... zo is er geen geschiedenis mogelyk...
    door de schuld van die klamme regenval in het park daarstraks, die m'n kleêren geheel doorweekten, overkomt my op dit ogenblik, om halfeen snachts, een zekere koorts-aanval, met als neven-effect het religieuze besef dat de onderlinge verbintenis tussen charles, lokeren en het park, van een verpletterende bovenmacht getuigt; dat er, door die drievuldigheid van vandaag, een byna bovennatuurlyke queeste-van-elementen tot verlossing is gekomen - maar zonder dat wy mensjes er besef van kunnen hebben.
    
p.s.: waarom kwam in het park uitgerekend priscilla ineens voorby-gefietst, in een jasje van luipaardvel?

vrijdag 28 juli 2017

afterLink ..

kan alleen in holland. maar is behalve afgryselyk, toch ook een béétje lollig...

vrydagbunnie

phyllis kirk

waar was je ten donderdag

op de kalmthoutse heiden

house of wax, 1953













die kromme kerel hier, met een afschuwelyk grellig, algeheel verminkt aangezicht, zit deze mooie, onschuldig geboren jongedeerne achterna. in de grond zyn z'n bedoelingen nobel; hy brengt mensen om het leven, om hun lichaam nadien te overgieten met kokend heet was, voor zyn prachtige, historische wassen beelden-museum. "dit lykt erg," zo stelt hy, "maar in waarheid wordt hen op die manier onsterfelykheid verleend." - zo had je het nog niet bekeken!
    de achtervolging duurt erg lang, de mistige straten blyken gigantisch desolaat - verderop rydt er wel een taxi-koets voorby, maar die blyft voort-ryden en verdwynt weêr.
    het monster geraakt haar kwyt, maar blyft vlakby in de buurt. op den duur bereikt de heldin de voordeur van een geliefde tante van haar; ze klopt aan; het monster hoort ervan op, traceert haar zodoende, en komt mankend dichterby; haastig klopt ze opniéf aan; het monster komt nog méér dichterby... en wéêr klopt ze aan - en wéêr komt hy nog méér dichterby!!
   

-end

het slachtoffer maakt zich gereed voor 'n avondje uit...

afterLink

een film die ik zag toen ik een jaar of acht was... trauma voor altyd...

donderdag 27 juli 2017

donderdagbunnie

jetty swinnen deed vandaag, na 47 jaar,
haar trouwkleed nog eens aan!

postcard

de avontuurlyke morgane zit inmiddels in china...

oldschool

myn mammie en kik
in 1971

state of being, 27 juli 2017


waarin don vitalski een weinig verbysterende opsomming bewerkstelligt, van boeken en films die 'ie vandaag zag...


quasi de gehele dag lang geen kinderen gehad, die waren immers naar bobbejaanland. hier kon ik ferm van profiteren, niét door me over te geven aan de rusteloze, maar banale reflex genaamd "werken", maar wel door my, juist tegengesteld daaraan, eens goed achterover te laten leunen. de biographie "shelley/the pursuit" van richard holmes eindelyk kunnen uitlezen - meteen daarna wel op wikipedia nog eens moeten nakyken waar het boek nu eigenlyk over ging. by té uitgebreide biografieën, vergeet je het bos door de bomen. als je byvoorbeeld een quiz over een bepaald persoon moet gaan afleggen, haal je meer uit wikipedia dan uit een dik boek.
    tussendoor ook gelezen in de stripverhalen "war stories" links, en "dark tower" rechts (laatstgenoemd naar een scenario van stephen king...)
    uiteraard wél gearbeid aan de "peerden-paternoster", welke byzonder hallucinante incantatie my uiterst opgetogen stemt... nog vier of vyf knelpunten, en het is klaar; byvoorbeeld dat woord "dog" waar ik gisteren zo bly meê was, bleek vandaag toch absoluut onzinnig... maar van al myn stuntgedichten dus toch nog het eenvoudigst tot stand gekomen...
    het tweede gedeelte van "interstellar" ook afgezien... pas nu beseffend dat dit een film van christopher nolan is, die is soms wel erg goed is (batman) maar soms ook barslecht (inception...) "interstellar" is ronduit fantastisch.
    nu vannacht de eerste helft gezien van "victor frankenstein", met de aantrekkelyke jessica brown findlay in een kleine rol - zie photo hieronder; ik dacht: waar ken kik die van; nu viel m'n frank: van downton abbey.
    een dag in alleenzyn gespendeerd, duurt erg lang; zelfs kon ik daarom, ook nog 'ns, meteen beginnen lezen in de zeer uitgebreide biografie betreffende mary shelley, inderdaad de echtgenote van (zo kwam ik ook by frankenstein uit; victor frankenstein is percy shelley...)
    morgen misschien naar de kalmthoutse heiden... overmorgen naar tania van der sande thuis... maar voorts is het een zwemmen in vacantie...