wat voorafging: de vogelschrik weet jerry bill te zeggen, dat er in het berenbos een zekere leeuwentemmer op hem zit te wachten. maar dan, plotseling, krygt de vogelschrik een kogel door zyn hoofd.
DE BENDE VAN
JERRY BILL
feuilleton in 17 afleveringen
door don vitalski
7.
een haveloze bende jonge cowboys, stropers, deserteurs en desperado's, allen van het aller-onderste knoopsgat, kwam, met na-smorende revolvers en schietgeweren in de hand, in een halve cirkel rond jerry bill te staan. één van die lieden plaatste de lange loop van zyn riffle op jerry zyn voorhoofd, en spande zelfs zyn kam, helemaal klaar om onze held voor eeuwig en altyd naar elders te triggeren. maar: toen kwam een ryzige, magere, om niet te zeggen knokige kerel met lang, zwart haar en één blauw oog naar voren gestapt, meteen gevolgd door een groot paard, hetwelk 'ie vasthield aan een lang, slap touw. "niet doen," sprak deze zwartharige ranger. zyn stem klonk rustig - maar ogenblikkelyk werd eraan gehoorzaamd.
"niet? waarom dan niet?"
"je zou het niet zeggen," zei die zwarte ranger weêr, na, direct na mekaâr, meer dan twintig smerige fluimen te hebben uitgespuugd, "maar," sprak 'ie voort, "oftewel ben ik een chinese kanarievogel - oftewel, jongens, oftewel is dit hier," sprak 'ie, "de zoon van buffalo bill, die hier ligt."
"ga weg!"
"dat kàn niet!"
"buffalo bill??"
"dat kàn niet!"
"buffalo bill??"
d'r volgde nog een vlugge, verwarde conversatie, waarvan jerry bill het fyne niet eens wilde weten. met al zyn aandacht greep 'ie zo onzichtbaar het hem gegeven was, naar de revolver van de vogelschrik - dit wapen in kwestie was naast jerry bill terechtgekomen, op het ogenblik toen de vogelschrik door zyn kop was geschoten en op zyn knieën in mekaâr was gezakt. hier voor zyn neus die schurken, die ze waren, hadden daar naar alle waarschynlykheid geen idee van, doordat het wapen, naar te merken viel, tot tamelyk diep in het struikgewas was weggezonken.
"maar - hy is gevaarlyk," zei de eerste cowboy.
"zou kunnen," zei de zwartharige ranger. "maar," sprak die nog meer, "toch zou het zonde zyn om dat sujet nu zomaar, zonder boe of bah, te willen omleggen."
"waarom dan? hy moet dood!"
"trouwens," zei nog een derde cowboy, "waarom zou die gevaarlyk zyn? dat kan toch niet? die vent is toch helemaal verlamd? die is eigenlyk al dood!"
precies op datzelfde moment haalde jerry bill de trekker over van de revolver uit het struikgewas. van de cowboy die vlak voor hem stond, schoot hy, op deze manier, één oorschelp doormidden; dan ketste die ene, zelfde, bepaald venynig te noemen kogel die het was, nog verder, in een hoek van exact negentig graden langs een pan, die daar eerder al, door de vogelschrik, aan een lage, stille boomtak was opgehangen; jerry bill had het dus op zo'n manier weten aan te leggen, dat nog een andere desperado door deze zelfde kogel getroffen werd, met name precies in zyn mannenkruis. grote chaos beroerde de bende. pynkreten en vloeken, maar ook, meer nog, weinig gedefinieerde sprongen en een ogenblikkelyk bekvechten.
"die - die klootzak!! myn... myn - ... myn OOR!!..."
"myn ballen!" jammerde de ander, als een vertrapte slang in het gras.
"maak hem af! die schurk!"
"niet doen!" zei de zwartharige ranger maar weêr - en hield, op die manier, alle anderen tegen. hy geleek wel een magiër, met zoveel macht als er van hem uitging.
"hoe rottig van je!" zei de ranger tegen jerry bill.
"ik weet het," zei jerry bill. "maar - die lul daar, wat zei die? die zei - dat ik niet gevaarlyk ben? hoe kàn een man zoiets laten gebeuren!!"
de ranger kon er wel om lachen.
hy vroeg zyn kompanen, een kampvuur aan te leggen.
"we zullen je verzorgen."
"hoeft niet!" zei jerry bill.
"we zullen je verzorgen en te eten geven en te drinken."
"in ruil waarvoor dan wel?"
"hmm... in ruil voor wat informatie, okay? meer niet. maak je geen zorgen."
pas nu zag jerry bill dat er op de rug van het grote paard, aan een ingewikkeld stel touwen en draden, een heleboel afgryselyke, lange, droog gedropen scalpen waren bevestigd. "hoeveel verdien je daarmeê?" vroeg jerry bill.
"100 per stuk. by de generaal. die betaalt er cash voor."
"smerige zwynen," zei jerry bill - onderwyl 'ie zich toch, net zo lief, liet worden opgetild, als kwam 'ie op een brancard te liggen...
WORDT VERVOLGD
Geen opmerkingen:
Een reactie posten