een waarachtige walpurigisnacht achter de rug. daaraan voorafgaand, te maandag, had ik een repetitie én een prospectie moeten afbellen, vanwege die acute keel-ontsteking, die alleen maar verergerde in de loop van de tyd. zodoende was ik reeds om tien uur savonds gaan slapen, dwz letterlyk zes uurs vroeger dan gebruikelyk! met het voorspelbare resultaat; rond één uur snachts wakkergeworden, om daarna oneindig langdurig te moeten blyven liggen woelen en liggen tobben; zweten en rillen; trauma's van lang geleên steken de kop op, monsters kruipen langs het behangpapier; op den duur naar myn broêr ge-sms't:"kan jy my morgen vervangen in harelbeke?" zo beroerd was ik eraan toe.
ook smorgens slap en moê; alsook in de auto, langs de regenachtige banen; maar ziehier: eenmaal in dat cultureel centrum aangekomen, scheen ik toch wél weêr helemaal goed, tamelyk opeens. misschien doordat tim, de technieker, er zo gezwind doorkwam. zodat we allen samen een goed gepruimde vertoning konden neêrzetten - ja, zelfs wist ik my algeheel vrolyk en behaaglyk worden; vreemd hoe het kan keren...
op de terugweg ook helemaal geen file of niks... en nu tamelyk moê, maar tamelyk genezen vooral...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten