een halfuur voor de start liet de projector het opeens afweten.
niets hielp.
totale stress.
nooit iemand zo humaan tegen een machine zien praten als die directrice links. gebogen staand, zeer nadrukkelyk, niet te vlug:"komààn, jy... nu ga je doennnn wat wy van je vragen, okeee? da's toch niet tevéél gevraagd, nu alleen maar een keertje werken?"
uiteindelyk bleek gewoon de kap voor de lens te zyn geschoven...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten