iedere dag een gedicht

voor de groningerkrant op zoek naar eigen werk, kwam ik zonet nog eens langs "het gedicht jongen". dit is geen zoveelste "repost"; in de loop der jaren ben ik er alsmaar aan blyven schaven, en deze versie is alweêr een volstrekt nieve versie. vreemd genoeg, wel degelyk blyft dit gedicht beter en beter worden...

HET GEDICHT "JONGEN"

jouw grootouders

in de veranda

vergenoegen zich

aan jouw flinke postuur

en jouw kaarsrechte rug

in de deuropening

van de zomer zelf,

die fier is en trots

op jouw goeie karakter.

een zonnebloem, zo puur

en duurzaam en goedlachs,

als welgekomen muziek -

alleen jij redde destijds vliegen uit het bad!

en hier met ons praat je

zo rustig -

jij roept of vloekt bijvoorbeeld nooit!

jouw integere timbre

bezigt steevast

een weloverwogen woordenschat...

gemoedelijk en doordringend

is jouw warme genegenheid,

ons zo dierbaar.

kom gauw bij ons,

hier zitten bij ons, op deze bank.

een stevige bank is het.
een goeie leuning.