VORSELAAR
Van de week kreeg ik een lezersbrief:"Vitalski, is het omdat je zelf van Vosselaar bent, dat je nooit iets schryft over Vorselaar?" Dit klopt zeker niet, want groot is myn eerbied voor deze kleine, dappere gemeente - al telt zy ternauwernood 8000 inwoners, terwyl Vosselaar er natuurlyk meer dan 12000 huisvest. En zeker neem ik myn pet af voor de 19e eeuwse jezuïet genaamd Lodewyk Donche, de stichter van Vorselaar. Aanvankelyk predikte deze yverige katholiek in de Antwerpse Borromeuskerk, maar algauw werd hy daar weggejaagd, zo overdreven fanatiek als hy in het byzonder tegen het protestantisme tekeer ging. Rond 1820 maakte Donche in onze Kempische contreien kennis met de adembenemend mooie Gravin Van De Werve De Vorsselaer. Het klikte tussen de twee, maar in plaats van elkaar te beginnen minnekozen, begonnen ze samen, gelovig als ze waren, een gehele meisjesschool in te richten; in de grond is Vorselaar dus inderdaad, lezers, een uit de hand gelopen nederzetting rondheen deze meisjesschool. Qua sfeer kan dat toch eigenlyk wel tellen.
Het jammere is alleen, dat de gemiddelde Vorselarenaar uitzonderlyk bygelovig is. Op het internet kan je ze gratis nalezen: de honderden lokale volkslegendes zoals opgetekend en verzameld door Katrien van Effelterre. Er wordt letterlyk geloof gehecht aan bergkabouters, die je helpen bemesten als je 's nachts een frankstuk op je spade legt. Het wemelt er ook van dwaallichten, heksen en kobolden, en specifiek in de buurt genaamd "De Beeldekes", zo wil het volksgeloof, kan je soms exact rond middernacht een yzeren geit waarnemen. En ja, het klopt: voor dàt soort interessante nonsens, is de Vosselarenaar veel te nuchter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten