VAN DEN ENDE
Dat Antwerpen niet alleen maar een knusse Koekenstad is, maar ook zonder overdryven een kosmopolitische metropool, merk je vooral als je haar geschiênis induikt. Op Klara, 's lands klassieke radio, kan je sinds kort integraal gratis van een uitgebreide podcast genieten over Lodewyk XIV; daarlangs vernam ikzelf alvast voor de eerste keer in myn leven van de nochtans erg opzienbarende, 17e eeuwse Antwerpenaar genaamd Franciscus Van Den Ende. De man werd in 1602 in Antwerpen gedoopt, als zoon van een familie succesvolle wevers. Hy kreeg les van de Antwerpse jezuïeten, in die tyd streng gecontroleerd door de Spaanse koning, maar om het zelf tot jezuïet te schoppen, daarvoor was hy te vryzinnig. Hy schreef gedichten en floreerde in de locale kunsthandel, als prentuitgever van onder anderen Rubens en van Dyck. Hy verhuisde naar Nederland, waar de grootdenker de leermeester werd van de grote filosoof Spinoza, en nog later trok de man naar Parys. Al was hy beter by ons gebleven! Uiterlyk bleef die zich wel gedragen als een katholiek, maar in waarheid was hy fel atheïst, en samen met een paar andere Paryzenaars, begon hy aan een complot tegen de Zonnekoning Hemzelf. Zonder zwans mag gezegd, dat onze eigenste, Antwerpse Van Den Ende de àllereerste democraat aller tyden is, dwz de allereerste prediker van vryheid, broederlykheid en gelykheid. Dat is toch niet niks! Lodewyk XIV zelf kon daar minder om lachen; algauw werd Van Den Ende, samen met zyn zo dappere kompanen, afgevoerd en aan de galg gehangen. By wyze van eerherstel, zouden we hem nu feitelyk een park of een laan moeten cadeau geven - het Van Den Ende-park, klinkt toch niet slecht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten