jonathan druyts is wakker geworden met het plan om, liefst vandaag nog, een bekende vlaming ter dood te zullen brengen... inmiddels is het namiddag geworden, en toeft 'ie by zyn moeder in de antwerpse breydelstraat...
DE MOORD OP SERVAIS VERHERSTRAETEN
feuilleton in 40 afleveringen
door don vitalski
AFLEVERING 11
"en voor de rest? is alles een beetje in orde met jou?" dat vroeg zyn moeder. terwyl die, nog aan de keukentafel, een tweede cigaret opstak. haar leêg-gelepelde schoteltje pudding was haar asbak.
"dat gaat, ja," zei jonathan rustig.
"en? ben je nog met dat jonge meisje, hoe was d'r naam alweêr?"
"cindie?"
"cindie!"
wat een moeial...
"ben je nog met haar tezamen?"
"wie zal het zeggen, ma. half-en-half, denk ik."
"half-en-half! wat is dat nu weêr voor een antwoord! dat meisje is veel te jong voor jou, subiet steken ze jou nog in de bak! maar als je dan toch met 'r tezamen bent, gedraag je dan in alle geval een beetje fatsoenlyk! da's dan wel het minste!"
"maar ik gedrààg my fatsoenlyk!"
"dat zal wel!"
en ze zei nog:"laat my niet lachen!"
vanaf waar 'ie zat, had 'ie een uitzicht op de donkere woonkamer, waar 'ie nog juist de laarzen van zyn broêr andré over de leuning van de lange zetel naar boven zag steken. zeker was die naar het journaal aan het zien. de tv kon je van hieraf gelukkig niet onderscheiden - en misschien stond het geluid wel aan, maar dan toch alleszins overdreven stil. in de keuken hoorde je d'r niks van.
"luister hier, ma," begon jonathan met een beetje nadruk. "op één of andere manier ben ik op het idee gekomen," zo sprak 'ie, "om één van deze dagen, waarschynlyk zelfs vandaag nog, vanavond, een bekende vlaming te zullen vermoorden."
zyn moeder bleef naar hem zitten kyken. alsof hy nog steeds bezig was met praten. intussen lurkte zy aan die cigaret van haar alsof het een dikke lollie was. dit akelige tafereel duurde een halve eeuwigheid. dan zei ze:"een bekende vlaming - wat is dat nu weêr voor flauwekul?"
"het is geen flauwekul."
"dat is wél flauwekul!"
"ik ben d'r helemaal zeker van. een mannelyke bekende vlaming, guy mortier of zo. over het waarom, wil ik my expres geen vragen stellen. het zal gewoon moeten gebeuren, met een beetje geluk straks al - in het sportpaleis."
"zeg," sprak zyn moeder. "hoe oud ben jy nu feitelyk?"
"dit heeft niks met leeftyd te maken."
"is dat weêr zo'n idee van die aardige vrienden van jou zeker! een bekende vlaming vermoorden - komaan, zeg! denk je dat ze daarmeê gaan lachen?"
"zet dat maar allemaal uit je kop, jongen," zei ze nog . "dat leidt allemaal nergens toe." en dan ging ze voort:"heb je eigenlyk nog iets van de DOVO vernomen?"
"die hebben me gebeld zelfs. van de week."
"man, man, man," zei ze, terwyl ze ging rechtstaan om de tafel te ruimen. "ik wou," sprak ze met een puf, "dat alles terug zou worden zoals vroeger. waarom is dat nu toch allemaal zo verkeerd gelopen..."
"alles komt goed, ma..."
eens al die borden in de spoelbak lagen, kwam hy naast haar te staan. zyn moeder had een afwasmachine, maar handwas genoot haar voorkeur. zy wasten-af, hy droogden-af. de ganse kosmos begon te ruiken naar citroen.
WORDT VERVOLGD
Geen opmerkingen:
Een reactie posten