pas rond vier uur in slaap gevallen; toch reeds om acht uur smorgens weêr wakker gemaakt, door het piano-spel van rocco james conan, dit altyd smorgens speelt. je denkt:"krrrreun, daar gaan myn paar uurtjes extra slaap," maar toch denk je tegelyk, en vooral:"wauw, die maakt weêr gigantische vorderingen..." zo erg altruïstisch is vaderliefde... ik ken echt niks ànders waardoor ik na vier uur slaap zou mogen worden gewekt...
voor het eerst in jaren zie ik myn jukbeenderen terug. ik heb nu al twee maanden lang onafgebroken lichtjes honger, maar het verdriet om al die opzygeschoven lekkernyen (een sandwich met krabsla, een goei bord spaghetti carbonara, etc) weegt niet op tegen het plezier van myn hervonden lichamelyke evenwicht. ik woog een pààr kilo's teveel; gaan zitten, rechtop komen staan, de trap beklauteren - die eenvoudige dingetjes konden niet meer zonder een zucht.
de meest bestendige troost tegen alle mogelyke tegenslag in de wereld is voor my persoonlyk het uitbouwen van een mooie boekenverzameling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten