al twee dagen achtereen erg slaperig. gisteren zelfs uitgeslapen tot nà twaalf uur smiddags, daar stel ik in principe nochtans myn veto tegen. vandaag, daarnet, een uurlang liggen ronken in de zetel in den hof, gewoon van vier tot vyf...
vandaag was de zon erg behaaglyk, van een waarachtige, aangename droge brandkracht, als zegeningen op je vel... byzonder veel vorderingen kunnen maken aan de boekjes-editie van "de kempenkrak", namelyk nu voor de tweede keer er helemaal doorgefietst. dit nu nog één keer, en we zyn er ongeveer. de kwaliteit van dat verhaal is verbluffend, er is echtwaar een kans dat als ik dood ben de mensen gaan zeggen: dat boekje van de kempenkrak, da's werkelyk "his finest moment". het is ongemeen grappig en tegelyk erg authentiek. documentair én confessioneel. zeer licht ook, ten slotte.
de man die onze gevel bewerkt, verrichte vandaag eveneens enige wonderen;.een groot stuk van de achtergevel, tot voor kort een soort schimmelwerk van rode baksteen, oogt nu inmiddels, plotsklaps, casa blancaäans wit, echt goddelyk... hoe goed is het om, na een roetsjbaan van vernederingen, kletsen en verbitteringen in de mondaine wereld, het heilige thuiszyn zo erg te mogen koesteren; een gezin dat goed ademhaalt in een mooie, deftige, degelyke, goed verzorgde stadsvilla, daar gaat niks boven...
ja: één ding gaat daar zelfs wél nog boven; byvoorbeeld hoe nu binnen een paar dagen dat stripverhaal van myzelf en myn broêr jeroen gaat uitkomen, "het spookkâsteel", jihaa!...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten