gisteren snachts naar huis gereden, om zeer vroeg smorgens de werklieden daar te kunnen binnenlaten, ditmaal voor een nieve chauffage-ketel. alsmaar niet in slaap geraakt, zonder aanduidbare aanleiding. toen die gezwinde loodgieters uit merksem aanbelden om halfacht smorgens, had ik maar twee uurs geslapen.
dan maar vlug naar de post gefietst, met een grote bende enveloppen met daarin "het spookkâsteel". echter, naar vaagweg reeds gevreesd: de enveloppen waren iets groter dan een strikte A4, en konden daarom met hun slechts 3-euro tellende frankering niet worden aangenomen. dus dan maar gauw naar een doe-het-zelver voor papiertape, om al die enveloppen daarmeê, al inplooiend en afplakkend, kleiner te maken. daar ben ik vanmiddag uiteindelyk meer dan DRIE UUR meê bezig geweest.
ondertussen speelde een interview met jan wolkers, en nog eens intussen stonden die werklieden tegen de schouw aan te timmeren.
rond vyf uur kon ik eindelyk terug naar de lilse bergen... 132 "spookkâstelen" zyn inmiddels eindelyk op de bus gegaan. meer dan de helft van die verzendingen zyn, om eerlyk te zyn, door de ontvanger niet eens expliciet besteld. maar die ontvangers hebben wel, byna allen, àl myn vorige boeken besteld, dus moeten ze nu zelf maar kiezen of deze nieve verzending een cadeau voor ze is - of een verdoken factuur...
onderweg naar de lilse bergen was ik aldoor angstig om achter het stuur te zullen indommelen. tegenover de andere vehikels op de baan bleef ik wel alert, denk ik, maar zuiver door die slaperigheid die my bedompte, wel heel hard gesukkeld op de ronde punten, daar télkens te vroeg of te laat afslaand...
halfacht savonds... in de caravan... gehaktballen in de pan, klaar om subiet door ondergetekende te worden geattaqueerd.
vannacht, dwz straks, net als gisteren voortwerken aan het cowboyboekje, dat na veel gepruts, nu toch weêr op een nief elan is gestoten...
het is goed weêr. myn verbrande pols is ontstoken. rocco is kwaad omdat ik zeg dat hy niet mag gamen en terwyl een hotdog eten; hy loopt kwaad weg; luv staat aan zyn kant; hoe kan ik zo een kind opvoeden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten