HET GEVAAR LOERT IN MOMBASA
van onze correspondent in de jungle robertus baeken
aflevering 6
Dag 3
Toen ik op het afgesproken uur bij het depot aankwam, had Duvel zijn bijeengezochte dragers reeds de opdracht gegeven al het materiaal op de kade te zetten. Enerzijds was ik aangenaam verrast dat het er zovelen waren; anderzijds had ik niet graag dat hij hiervoor zonder mijn toestemming het bevel had gegeven. Ik haastte me naar de blanke depothouder met een felle uitbrander, schreeuwend dat zonder enige volmacht zo de eerste de beste charlatan met mijn waren aan de haal kon gaan.
Zonder mijn weten was de kwakende kikker me achterna gekomen. ‘Man, maak je niet druk!’ hoorde ik hem zichzelf achter mijn rug opblazen. ‘We zijn hier in Afrika. Dankzij mijn tussenkomst hebben we twee uur minder tijd verloren!’ Dat hij overschot van gelijk had, daarin kon ik me nog vinden. Maar wat me niet zinde, was zijn veranderde, heerszuchtige toon; alsof ik een onwetend knulletje was en hij vanaf nu de ware bevelhebber. Ik slikte.
Ook buiten had ik goed naar hem te luisteren. Want als Duvel zich in het Swahili tot de dragers richtte, had ik het raden welke bevelen hij gaf. ‘Hier jouw draagstoel! Ga ‘r maar in zitten.’ Ik keek over de lengte van de rij achter me en zag dat die op de vele kronkels na onberispelijk was. Dus had ik eerder te gehoorzamen dan te klagen. Plotsklaps voelde ik me niet langer de aanvoerder. Van die gehele geweldige onderneming was ik enkel het mascotje. En zo behandelde Duvel me ook. Hij overhandigde me een padvindersfluitje. ‘Zie, daar mag jij nou eens lekker op blazen!’
Op mijn signaal werd de draagstoel zo ruw opgetild dat mijn tropenhelm er hoog van opveerde en scheef kwam te zitten.
De caravan zette zich in beweging naar het westen...
WORDT VERVOLGD
Geen opmerkingen:
Een reactie posten