dit is toch de natte droom van iedereen die schryft? zelfs al is het maar zoiets kleinschaligs?
daar ben ik 50 voor moeten worden: om eindelyk, als een alchemist die op de steen der wyzen is gestoten, hét enige werkende kader te hebben weten te scheppen, waarbinnen myn eigen, uiterst specifieke opvattingen over letterkunde spontaan kunenn gedyen. zonder één halve procent concessie... zonder gezeur, zonder gelul... aldoor alleen maar actie!...
veel heb ik te danken aan myn broêr serge wel, als ik die ruggen zo zie...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten