 |
| het enige bestaande portret van poes moeder |
voor de zesde keer onderneem ik een poging om iets monographisch op te stellen rond poe... waarom eens niet gewoon maar beginnen by het begin; iets over zyn moeder...
Het is geen wonder dat Edgar Allan Poe, hoe Americaans in alles ook, aanvankelijk vooral door een paar Europese schrijvers fervent werd verdedigd. Zijn grootouders langs moeders kant (en hij wàs zo'n moederskind) waren rasechte Angelsaksers; zijn grootvader was van Ierse komaf, zijn grootmoeder werd geboren in Lancaster. Tezamen maakten die grootouders einde 18e eeuw de Londonse theaters onveilig, onder meer het best wel gerenommeerde Covent Garden Theatre. Over die grootvader is weinig geweten, alleen dat hij wellicht tamelijk jong stierf, in het jaar 1790. Poes moeder, Eliza Arnold, was toen een drie jaar oude peuter.
Vijf jaar daarop, in 1795, nam haar moeder haar meê naar de Verenigde Staten, meer bepaald naar het zeer Noord-Oostelijk gelegen Boston, hoofdstad en met overschotten de grootste stad van Massachusetts. Tezamen met staten als Connecticut, Maine en Vermont wordt deze regio reeds sinds de allervroegste kolonisten, "New England" geheten, kerndomein der nieuwe Puriteinen, die niets minder ambieerden dan hierzo het nieuwe Jeruzalem te stichten; zijn dagen in New York niet meêgerekend, zouden dit New England en zijn litteraire scène, voor Poe hét obsessieve jachtdomein uitmaken. Poes missie was: de New Englanders moesten stoppen met naar Europa te kijken, om tot een éigen credo en een éigen canon te komen. Paradoxaal genoeg was het net die zucht naar authenticiteit die de Europese lezers sterk aansprak.
In Boston aangestrand, vond ook Poes moeder zelf haar weg naar het toneelpodium, amper drie maand na aankomst, op negenjarige leeftijd, en met veel bijval bij pers en publiek. Tezamen met haar grootmoeder vond zij aansluiting bij een avontuurlijk rondtrekkend toneelgezelschap (een "troupe", zoals dit heette), genaamd de "Charleston Comedians". Met dit bonte gezelschap op doorreis in North Carolina, kwam Poes grootmoeder te overlijden, al is opnieuw niet goed geweten waarom of hoe dan wel precies. In ieder geval moet dit zijn gebeurd rond 1799.
Poes moeder bleef onverwijld rondreizen en acteren. Over haar leven verspreid, speelde zij ongeveer driehonderd diverse rollen, onder meer het Shakespeare-personage Julia, alsook de zo mogelijk nog méér tragische Ophelia. Een van haar vele, aanzienlijke wapenfeiten is haar doortocht in het geroemde Chestnut Street Theater in Philadelphia, een zaal goed voor 2000 toeschouwers, tevens de eerste particuliere toneelzaal ooit in de Verenigde Staten.
Op haar vijftiende kwam Eliza te trouwen met ene John Hopkins, die drie jaar later, in 1805, doodging aan gele koorts. Zo wist zij zich dus reeds op haar achttiende een weduwe. Zij het niet voor lang. Nauwelijks een halfjaar later deed er zich een potentieel student in de rechten voor, een onstuimigaard met eveneens een Iers geboren vader. De jongeling geraakte helemaal in haar ban toen hij haar bezig zag op een optreden in Norfolk, Virginia. Hij werd zo erg verliefd, dat hij zijn studies meteen opgaf, en prompt met het rondtrekkende toneelgezelschap meê op de hort ging, om ook zelf, ongelukkig genoeg, zijn kans op de planken te wagen; dit was David Poe Junior, de enige echte vader van Edgar Allan Poe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten