toen conan doyle in 1913 deelnam aan een europese racecar-wedstryd, schrok hy heel erg van de agressieve inzet van de sportlieden uit duitsland... het was voor die mensen, zo vond hy, té veel een erekwestie geworden (al was hyzelf toch ook steeds van nationale trots vervuld....) hy kwam weêr thuis en zei tegen zyn vrouw: "het gaat zeker oorlog worden."
diezelfde aftakeling van het subliminale ervoer ik daarstraks ook zelf by de wedstryd frankryk - hongarye. doordat die orban en zyn vele volgelingen zo'n afschuwelyk stel fascisten-zwynen zyn, kon ik het gewoon niet hébben dat ze frankryk zo gezwind in de pan wisten te hakken (of toch enigszins.)
je voelde trouwens ook aan hun eigen inzet iets buiten-sportiefs... hoe ze zelf reageerden op hun eigen ene doelpunt - wat gebeurde daar nu precies? waar liep die sjotter naartoe, wat stond die daar, aan een zy-tafeltje, aan diggelen te trappen? daar zat een dame, kennelyk, achter een computer - die computer werd tegen de grond gekeild, of wat gebeurde daar nu juist?
ook aldoor lelyke akkefietjes op het veld, ruzies en kwaaie gezichten. als daar, daarstraks, géén objectief groot reuzenoog had meêgekeken, dan waren die hongaren op de vuist gegaan...
de vorige wedstryd hadden een paar hongaren een banner uitgedragen met anti-homo-slogans; die mensen zouden éigenlyk het gevang in moeten, maar dat kan niet, dus zou de uefa in iéder geval moeten maken dat die mensen NOOIT MEER, ooit nog, binnen mogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten