goed weêr, een prachtige achtertuin, een zalige driezit daar tussen de bloesems in de schaduw... vele stapels godvruchtige lectuur daar opzy, op een houteren wynkrat, die dienstdoet als een salontafeltje... alleen onze kikkervisjes schynen alsmaar geen kikker te willen worden, hoewel ze toch fier en gezond blyven rondzwemmen... d.w.z.: dus ook niet dat ze dood zyn, en alleen maar per ongeluk dryven...
door myn kinderen hun deelname aan die musical "daens", waarvoor de repetities aanstonds aangrypen, wy deze zomer weinig uithuizig zullende wezen, deze driezit, in de tuin, zowat dé bakermat zullende wezen van myn komende existentie... zoals jim morrison in 1965 een jaar lang bovenop een dak woonde, in marina del ray, los angeles, zo zal kikzelf doorzomeren in die zetel. daar ben ik helemaal klaar voor!!...
op die wynkrat conglomereren zich toch weêr, spontaan, allerlei boeken rond edgar allan poe en consorten; nog één week hard werken aan myn toneelstukkenboekje, om vanaf daarna, meteen zodra juli aanvangt, een kleine monographie over poe te kunnen beginnen te noteren; niet meer, zonder meer, oeverloos lezen en doorlezen, maar metéén beginnen te schryven; je kan anders wel blyven lezen, dat leidt nergens toe.
myn ogen blyven er wel op achteruitgaan, wat dat betreft zou ik nooit meer dan twee uurs lang aan deze laptop mogen zitten; maar ja - ik ben geen waterskiër, geen bergbeklimmer, geen niks; ik ben een literator!!...
"beuling met appelmoes" is een klassieke "conference", flink verhalend, opgerold in myn eigen universum; tegelyk kreeg ik gisteren evenwel goesting om nog eens een puurder sang "comedy"-voorstelling te boetseren; dus een aaneenryging van grapjes over jurgen conings, urban dance, viktor orban, het belgisch leger, versoepelingen en bubbels... een mens moet zich er dan op voorhand by neêrleggen dat het leeuwendeel van dit soort stuff na zes maanden alweêr niks meer betekent...
 |
| het dak waar jim morisson een zomer lang bovenop woonde... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten