bunnie-tracking
dinsdag 31 augustus 2021
da mag ni / da moet
da moet: een podiumartiest moét ergens in zyn lade een rockgroepje hebben zitten, waar hy desnoods maar één keer per jaar, maar dan toch, als frontman meê op de bühne kan als de omstandigheden dit aanwyzen.
(photo: charlie, kikzelf, filip osier, carl rottiers, bruno brazil...) (c) chris verdonck.
onderschat / overschat
onderschat: de slechtheid van films uit 2019.
overschat: de noodzaak om by telecommunicatie luid te spreken.
naar waarde geschat: micha mengelberg (zie: photo)
alternatieve feiten
1. "de graaf van monte cristo" las ik voornamelyk in ons kleine huisje in de klappeistraat, terwyl ik tegelykertyd bezig was in "de begraafplaats van praag" van umberto eco.
2. een jaar geleden ongeveer, wilde ik nog eens zélf een stripverhaal tekenen, en trof ik allerlei gedetailleerde voorbereidingen; maar onderhand moet ik zeggen: het is er niet van gekomen - wegens het simpelweg niet meer "kunnen".
3. in 1995 verstuikte ik tydens een optreden myn linker-enkel zo erg, dat ik een maand of twee met krukken moest lopen. exact op de eerste dag waarop ik die krukken niet meer nodig had, verstuikte ik, opnieuw op een optreden, myn rechter-enkel. opnieuw twee maand op krukken lopen.
4. ik heb ooit wel eens, tweedehands, een elpee van "the kids" gekocht - maar ik heb die nooit één keer gespeeld...
ranking
top 17
ranking: alle films van 2019 die ik toevallig gezien heb
p.s.: de eerste drie films zyn erg goed; films vier, vyf en zes kunnen ermeê door; de films vanaf nummer zeven tot en met nummer zeventien zyn pure rotzooi.
1. once upon a time in hollywood
2. child's play
3. dumbo
4. joker
5. crawl
6. spider-man: far from home
7. john wick 3
8. deadwood
9. 1917
10. downton abbey
11. the irishman
12. avengers: endgame
13. godzilla king of monsters
14. it, 2
15. the lighthouse
16. rolling thunder revue
17. little women
waar was je te maandag
overdag was luv gaan werken,
maar hadden de kinderen vriendjes op bezoek
zodat ik in de keuken wegdook voor wat schryfwerk,
daar wegvluchtende voor de enorme herrie...
ik heb toen geen photo genomen, daarom hier een photo van de keuken van sarah roadbar...
heerlyk stoofpotje, fyn voorgerecht van garnalen...
gesprekken over: hoe het nu gesteld is met boudewyn van houtem; over hoe rowan zijn pink helemaal in tweeën brak; over de correspondentie tussen longfellow en guido de gezelle; over het gegeven dat hendrik conscience een basis had in zoersel.
inmiddels viel myn frank: de allereerste keer ooit toen ik luv mocht leren kennen - dat was hier, in ditzelfde restaurant...
state of being, 31 aûgustus 2021
wakker geworden doordat er zich een werkman aanmeldde, iemand die door luv was besteld om een offerte te komen opmaken inzake een mogelyk rolluik in rocco james conan zyn slaapkamer, dewelke namelyk te veel in licht baadt en dewelke, vooral, te gehorig is.
dat is een van de weinige mankementen aan dit verder tamelyk briljante groothuis: dat, zonder dat daar noodzaak toe is, de slaapkamers zyn gebouwd aan de straatkant in plaats van aan de tuinzyde. totaal achterlyk, werkelyk. en jammerlyk bovendien, doordat de straatkant een half gekkenhuis is.
gelukkig is het niét zo'n heel erg drukke baan, d.w.z. niét zo'n baan waar, aan de lopende band auto's, voorby dreunen van smorgens tot snachts; een groot torment, de horror van de geschiedenis: al die prachtige vlaamse herenhuizen, herenboerderijen en kleine kâsteeltjes die zich eerst, tot aan de tweede wereldoorlog, middenin de rustieke landeryen bevonden - maar die het daarna, inmiddels, hebben moeten zien gebeuren hoe er vlak voor hun voordeur een verkeersader is komen te liggen. een prachtig woonhuis met torentjes en linker- en rechtervleugels - maar: met een autosnelweg pal in de voortuin...
- dus zoiets niét by ons; maar wél byzonder veel neanderthalers; achterlyke straatburgers die, als ze iets komen oppikken met de auto, hun motor gewoon laten draaien, desnoods een uur lang, zonder zelf nog in de auto te zitten; debielen die nog àltyd nog NOOIT één keer van "climate change" hebben vernomen; en verder, onder anderen, "de straatgek", dwz een lange, magere slungel, die drie keer per week wel met pas gewassen kleêren en met zeep in zyn haar, by de buren hier links amok komt staan maken, meer in het byzonder omdat hy niet binnen mag. van op reis terug thuiskomende onlangs, sprak ik opgelucht tot luv: "het goeie van dit keiharde regenweêr, is dat we nu wel zéker weten dat de straatgek niet buiten op de stoep gaat zitten" (waar die vreemde mens het anders soms urenlang uitzingt); onderwyl het nog hàrder regende, byna hagelde, kwamen we in onze beroemde straat aangereden - en neen, toch wél: hy zat daar, op zyn drempel, in vol ornaat in de regen, geen probleem.
en natuurlyk ook veel ziekenwagens. de actrice tanja kloek is hier ooit wegverhuisd: omdat ze de sirenes niet meer aankon. maar: die sirenes zyn alleen erg als je buiten loopt, in de kerkstraat vooral. van in huis hebben wy er geen last van, ik sla gewoon telkens een kruis voor de drommel die ze komen ophalen.
dreamer
afterLink.
een paar jaar geleden kon ik er niet naar terugkyken. vandaag toch weêr wel. niet alles is steengoed maar in zyn geheel is de levendige, aanstekelyke gedrevenheid op zich erg fyn. erg wakker en vol van speellust, maar nét nooit té overdreven, nog nét "rustig", nog net "huiselyk".
gast-auteur
ALS EEN JONGE VROUW
door robertus baeken, vanuit de aardbeienvelden
53.
‘Niessen heeft me een week naar huis gestuurd. Ik ben ziek!’ Ondanks zijn begeestering straalde Francis’ blik weinig vreugde uit om haar komst. ‘Ik ben van huis weggelopen!’
‘Weggelopen? Dat is een goeie!’ reageerde hij, of het om een grapje ging. ‘Nee, ernstig… Ben je ziek?’
‘Thuis stond ik voor de keuze: gehoorzamen of ophoepelen! En waar kon ik heen?’
‘Jakkes, wie had dat ooit gedacht!’
Mieke meende te begrijpen waarom hij over haar komst inzat. ‘Ik vind wel een hotelkamer!’
‘Weten je ouders dat je hier bent?’
‘Natuurlijk! Jij hebt altijd gezegd dat ik niet met me moet laten sollen! En dus heb ik mijn wil doorgedreven!’ Achter de deur klonk een geroezemoes van stemmen waartussen amusant gelach. ‘Allemaal vrienden van je?’ Het grote nieuws hield ze beter voor later. In plaats daarvan gaf zij hem een compliment omdat hij die Franse tekst zo schitterend had voorgedragen.
‘Weet je dan waarover hij ging?’
Mieke voelde een blos. Gelukkig waren ze alleen. Zij wilde geen mal figuur slaan, - niet met Eva in de buurt. ‘Is dat dan nodig?’ Haar toon keerde zich verontwaardigd tegen zijn opmerking. Graag had zij hem eraan herinnerd dat haar persoonlijke voorstelling van liefde en leven voorbijgaat aan alle woorden, alle talen, maar dit keer hield ze haar waffel.
Nog vervuld van haar lange voettocht, waarbij ze de pijn, de teleurstelling, de schrijnende eenzaamheid, het knagen van de worm aan haar ziel, bij elke stap door zich heen had voelen gaan, zei ze iets anders. ‘Waarom de eeuwige zon betreuren als ons is opgedragen het goddelijke licht uit te vinden? Arthur Rimbaud. - Weet je nog? - Nee, gelijk heb je! Jouw aardbeienplukstertje kan niet eens in behoorlijk Frans de weg vragen!’
Was zij erin geslaagd hem begrip voor haar situatie te doen opbrengen? Hij wenkte naar de deur. ‘Deze heren studeren dan wel letterkunde, maar jij hebt tenminste inhoud. Het verheugt me dat je hier bent! Heus!’ Hij legde zijn handen teder op haar schouders.
Jammer dat hun intimiteit werd verstoord. Een kerel kondigde zich op subtiele wijze aan door een stukje uit een populaire aria te zingen. Zijn geoefende stem viel Mieke op, ook toen hij losjes zei: ‘Storen jullie je niet aan mij; ik ben zo klaar!’ Handig trok hij een fles wijn open.
‘Mag ik je Wim voorstellen? Mijn beste vriend, over wie ik je heb geschreven. Hij slaapt vannacht hier. Al vindt hij Schoon Annie’s bed leuker!’ De vrienden keken elkaar met een betekenisvolle grijns aan, - genoeg om eruit op te maken dat Annie zijn lekkere bijslaap was. Mieke veronderstelde dat beiden het op die lichtzinnige toon ook wel eens over haar hadden. Was het een kwestie van overgevoeligheid? Zij hoopte dat Francis nooit te ver gegaan was in zijn confidenties.
Wim stak haar zijn hand toe. ‘Doe niet flauw,’ lachte Francis. ‘Vrienden krijgen een zoen!’ Zijn hand drukte tegen haar rug, zodat ze vanzelf naar voor neigde en de stoppels op Wims wang raakte. ‘Noem jij dat een zoen?’ schertste hij na een tweede duw. ‘Jakkes, wat ‘n saaie boel! En jij Wim? Bang haar doormidden te breken?’
Wim ging meteen op de uitdaging in. Zijn lippen smaakten overvloedig naar wijn en vieze dronkenmanspraat. Hij knipoogde, zette dezelfde vrolijke aria in en verliet het keukentje.
WORDT VERVOLGD...
maandag 30 augustus 2021
pech en geluk
geluk: spreken over klassieke wereldlitteratuur.
onderbetaald / overbetaald
overbetaald: de sabam-inkomsten van mega-b.v.'s.
correct betaald: iedereen die 3.000 euro netto in de maand verdient.
alternatieve feiten
2. in saudi arabië kan een vrouw een echtscheiding aanvragen als haar man haar geen koffi schenkt (wat echter een belediging is voor de vrouw in het algemeen omdat een heleboel betere redenen niét gelden.)
3. behalve de mens is er maar één zoogdier dat eveneens lepra kan krygen, namelyk: de armadillo.
4. de meeste mensen hebben liever blauwe dan rode tandenborstels.
actua
*de marathon-loopster ria van landeghem werd in 1988 na een positieve dopingtest weggestuurd van de olympische spelen; op de radio vandaag nog eens een opname van de jacques rogge van toen:"dat zy schuldig is, staat honderd procent, als een paal boven water!" vandaag, dertig jaar later, haalt ria van landeghem opeens haar gelyk; ze was volstrekt onschuldig. "eerherstel". nochtans van die jacques rogge vandaag geen énkel woord, die doet gewoon alsof die niet thuis is.
ranking
vlaamse schryvers met een d
1. filip de pillecyn
2. gerda den dove
3. rita demeester
4. frans de peuter
5. eric de kuyper
6. paul de wispelaere
7. paul de mont
8. herman de coninck
9. gaston durnez
10. charles ducal
beroemde laatste woorden
"hiernaar ben ik aan het uitzien geweest."
waar was je te zondag
in een eenmalige (eigenlyk tweemalige) lezing over don quichot en over cervantes...
waanzinnig boeiend...
tussendoor ook vliegensvlug al die 18e eeuwse boeken daarzo doorbladerd...
state of being, 30 aûgustus 2021
één uur geleden living-voetbal met rocco. soms lààt ik my verliezen maar nu moést ik wel verliezen, namelyk doordat ik op myn sokken liep, zodat ik dan aldoor te hard glibber over de vloer. ondertussen myn prince-maxi-singles uit de jaren 80 nog eens bovengehaald... die "maxi-singles", wat een stom woord, haha, zyn een zeer speciaal ding (alleen voor de hardcore fans!), waarin zyn "songs" worden omgebogen tot een soort van "industrieel product"...
dààrvoor was er dan weêr dat tezamen zitten met lizzie en de anderen (zie: "waar was je te zondag"), namelyk in de plansjee. doorgaans weet ik my te ongeduldig voor zo'n vergaêringen, wegens zuivere adhd (nog maar sinds kort begryp ik dat dàt het is, wat my mankeert), maar met deze zéér nabye vrienden, lezers, is dat iets heel anders, daar laaf ik my effenaf aan onze weêrzydse, onderhand onvoorwaardelyke, tedere genegenheid, doorspekt met brave humor en een zich aldoor als een tapyt uitrollende oneindigheid van gedeelde interesses, die stoelen op een arsenaal aan gedeelde ervaringen...
die lezing, die dààr dan weêr aan voorafging, was helemààl de zin van myn bestaan... ernà, kwam eenieder uit het publiek my, de ene na de andere, te vertellen: "nu wil ik zélf ogenblikkelyk de don quichot lézen!" hoewel ik absoluut geen zieltjeswinner ben, bah. luc huybrechts, de auteur, die zei me ooit eens: "als ik op een terrasje iemand zie zitten die een waardevol litterair werk aan het lezen is - dan word ik daar altyd gelukkig van,"- welnu, dat deel ik niet; kan my het bommen!
in tezamenspraak met de weduwe van marc sleen ben ik sinds kort bezig met het in elkaâr steken van een roman, een echte roman, rond het stripfiguur nero, echt waar. daar zoek ik nu deze nacht weêr aan voort te knutselen, in de machine-kamer, dewelken-ik systematisch aan het oprommelen ben, zodat het daar per dag werkelyk aangenamer toeven is...
ik wens jullie een prettige nieuwe leefweek, inclusief een dappere eerste september...
dreamer
afterLink.
zo imbeciel als wy dit nu vinden, precies zo imbeciel vinden de mensen in 2030 de dingen die wy vandààg aan het doen zyn.
gast-auteur
ALS EEN JONGE VROUW
door robertus baeken, vanuit de aardbeienvelden
52.
‘Ik ben een wereldvreemd buitenmeisje,’ ging het door Miekes gedachten. ‘Zo eentje dat in de ogen van al deze stadsmensen regelrecht achter de koe vandaan komt. Iedereen ziet het aan mijn blozend gezichtje en mijn onwennigheid, zoals ik langs deze ultradeftige boulevards hol.’ De eerste keer dat ze zover van huis was. Bovendien had zij pech. Van een voorbijganger kreeg ze te horen dat zij de trein een station te vroeg was uitgestapt. Ofwel had de man zich schromelijk vergist, ofwel had hij haar, bij het zien met wie hij te maken had, voor de gek gehouden door haar de verkeerde richting uit te sturen.
Het was al donker toen zij eindelijk door de straat liep waarvan ze de naam op een briefomslag had. Nu het huis nog. In het portaal van een flatgebouw trof zij de naam Beaumont kleintjes onder nummer vier. Na de bel klikte de glazen toegangsdeur op een kier. Voor alle zekerheid nam ze niet de lift.
Op de derde overloop schraapte een strijkstok over gespannen snaren. Daaroverheen werd een Franse tekst gedeclameerd. Al haar bedeesdheid verdween op slag toen zij met haar oor tegen de deur Francis’ luide stem herkende. ‘La morale est la faiblesse de la cervelle…’ Joost mocht weten waarover het ging. Om niet te storen, wachtte Mieke met aankloppen tot hij zichzelf onderbrak met de verklaring ‘dat de actie niet het ware leven is, maar een manier om je krachten te verspillen.’ Een student stak het hoofd naar buiten.
Francis’ naam betekende zoveel als de toegang tot een haar onbekend, door weinige kaarsen verlicht universum. Centraal in het midden stond haar zelfverklaarde godheid bovenop een stoel, - een bleek schijnsel over zijn halvemaansgezicht. Bijgestaan door de krassende viool dramde dat hemellichaam onverstoord door. Heel wat toehoorders zaten op de vloer: struikelblokken waardoorheen zij kriskras haar weg zocht. Had Francis haar zien binnenkomen? Of was hij toevallig klaar? Na wat juichend handgeklap kwam een lawine van stemmen op gang. Terwijl hij als magnetisch aangetrokken op haar afkwam, ontdekte zij de blik van Eva. Nooit had Mieke zo getriomfeerd als toen hij haar teder in de armen sloot. Eva kon ophoepelen!
‘Wat is hier gaande?’ Opdat niemand het zou horen, had zij het gefluisterd. Liefst had ze zich voorgedaan als een zelfbewuste vrouw; niet enkel bloedmooi en sexy, maar ook geëmancipeerd, - volkomen op de hoogte van het reilen en zeilen in het grootstedelijke universum van de letteren, zoals hier.
‘George is jarig en hij had voor de gelegenheid wijn meegebracht. Kom!’ Hij loodste haar naar een aangrenzend keukentje, waar ze onder het licht van een peertje alleen waren. ‘Wat een verrassing! Hoe kom je hier?’
WORDT VERVOLGD
zondag 29 augustus 2021
. da moet / da mag ni
da moet: "een leven leren", dwz blyven gehoorzamen aan alle commerciële uitvindingen van bedryven die zich in apps specialiseren.
da mag ni: luidruchtig en langdurig telephoneren in het gezelschap van anderen.
pech en geluk
pech: by het woonkamer-voetballen is de staande spiegel tegen de grond in stukken geknald... gelukkig geen gewonden...
geluk: door luv haar inspanningen kan myn boekhouder nu voortaan myn "itsme" bedienen zonder dat die daarvoor nog telkens naar ons moet bellen...
onderbetaald / overbetaald
overbetaald: ceo b-post: brutoloon: 49.000 euro per maand.
correct betaald: sector research & development: 3.000 euro per maand.
alternatieve feiten
2. mensen kunnen een triljoen verschillende geuren waarnemen.
3. als het menselyke oog een digitale camera was, dan genereerde die beeld van 576 megapixels. de meest voorkomende kleur voor ogen op de wereld is, overigens, bruin.
4. een gemiddelde tong meet 7,62 centimeters.
5. het "voelen", als een zintuiglyke gewaarwording, gaat er by mensen zeer snel op achteruit; de piek van het beste gevoelsvermogen bevindt zich tussen de 16- en 18-jarige leeftyd.
6. de eerste bank ooit was in toscanië, 1472. "monte dei paschi di siena". deze bank bestaat nog stééds!!...
mop van de week
ranking 1/2
meest vrouw-onvriendelyke landen
1. yemen
2. afghanistan
3. syrië
3. syrië
4. pakistan
5. zuid-sudan
5. zuid-sudan
6. irak
7. congo
8. centraal africaanse republiek
9. mali
10. libië