donderdag 30 september 2021
pech en geluk
pech: de gehele tyd kleine dingetjes die je nog moet doen, zodat je toch weêr versnipperd geraakt.
actua
state of being, 1 october 2021
gast-auteur
78.
‘Misschien kan jij me zeggen of Wim de laatste dagen veel geld op zak had?’ Dat was Miekes eerste vraag, rond de middag aan zijn ontbijttafel. De ouwe moest niet denken dat zij gekomen was om hem kaal te vreten. Hoewel een tegenprestatie in natura het laatste was dat hij van haar mocht verwachten, was zij geen parasiet.
Toebakske keek haar met onderzoekende blik over de zware rand van zijn bril aan. Zij kon zich niet voorstellen dat hij gister ook een bril droeg. ‘Voor zover ik weet, heeft Wim nooit een cent gehad! Alles ging naar Schoon Annie. Die moest toch wat hebben om zich schoon te maken, - niet?’
De ouwe doopte een broodkorst in zijn koffie en at zwijgend verder. Mieke twijfelde niet aan zijn woorden. Zij had al een tijdje rondgesnuffeld; eerst in haar slaapkamer, daarna beneden. Veel spullen bezat Wim ook niet. Ze had enkel zijn overjas gevonden en een paar schoenen in de kleerkast. De zakken waren leeg en de voering vertoonde geen onregelmatigheden. Verder had ze nergens te zoeken. Op de bodem van de kast trok een in bruin inpakpapier gewikkeld bundeltje haar aandacht. Om de ouwe niet te wekken, had ze het papier voorzichtig losgemaakt. Zo kwam ze uit bij een verzameling schunnige foto’s, van hetzelfde formaat als boven Toebakskes bed.
Zelf had ze allang ontbeten. Zij was zo vrij geweest brood af te snijden en een pot jam te openen. Als tegenprestatie had ze de asla leeggeschud en de kachel met behulp van droge houtklompjes weer aangestoken. Ook had ze César gevoerd. De hond liep onrustig heen en weer in zijn overdekte kooi. Mieke had zijn kop geaaid, hem zachtjes toegesproken. ‘Ja, wilde jongen, straks maken we een tochtje in de sneeuw.’ Daarna had ze een poosje staan rondkijken; haar blik glijdend langs de golvende lijn van de horizon met de raakpunten van donkere boomstammen, half ondergesneeuwde weipalen, masten van hoogspanningslijnen. Het ondergesneeuwde land herinnerde haar aan romantische kerstkaarten, al was de aanwezigheid van de hoogspanningsmasten hierop ongebruikelijk. Diep was de ijle klaarte tussen de donkergrijze vlakken van door wind gladgestreken wolken.
Francis mocht denken wat hij wilde. Dat zijn lief ondertussen thuis was, of met het nodige bijeengescharrelde geld, ijlings naar een abortuskliniek vertrokken: zij had hem niet langer nodig. Over droomhuizen of andere toekomstplannen zou ze nooit meer fantaseren. Elke blik, elke vrije stap, elke ademteug vervulde haar met een blij gevoel waarvoor ze geen woorden had, tenzij ze het eenvoudig uitlegde als een vorm van geboorterecht.
Later had ze in het stalletje rondgelopen en het ijs in de drinkbakken van de kippen stukgeslagen. Met haar hand vol verse eieren had ze door een gat in de deur naar het ezeltje staan kijken. Het dier naderde tot het zijn kop door het gat stak. Uit zijn bolle ogen sprak een slimme blik.
WORDT VERVOLGD...
BLOG OP DONDERDAG
myzelf er actief toe gedwongen om niet te werken, de voorbye dag. in plaats daarvan, derhalve, drie, vier uurs lang kunnen blyven neêrliggen om in een leesboek te lezen, "jeanne d'arc - het proces", door daniel hobbins. de kracht van een goeie bibliotheek (niet een "grote" maar "goede" bibliotheek, dwz "degelyk"); zo'n boekje als hetdeze, daar gewoon, al een paar jaar lang zelfs, ergens in stilte te hebben klaarstaan. eerdere keren kon ik in dit verhaal niet "in" geraken; het leek my steeds een te juridisch ding; maar vandaag ervaar ik het opeens juist als wél erg leesbaar...
dinsdag 28 september 2021
afgezaagd / afgezaagd voorby
afgezaagd: filmaffiches waarop het hoofdpersonage van de film een revolver draagt.
pech en geluk
pech: op die machine in de leraarskamer staat wel "warme chocomelk", maar - dat bleek te mooi om waar te zyn...
onderschat / overschat
onderschat: "intruder", de nieuwste elpee van gary newman
het mindere detail - voortzetting 1/3
het mindere detail voortzetting 2/3
by naêr inzien heeft het evenwel te maken met een fatale kadrage.
detail voortzetting 3/3
maar als je dan uitzoomt, dan begryp je het...
tenminste, het blyft echt rààr...
een echte mind-fuck...
ranking
op het moment is dit de top 10 van beste verkochte popmuzieksingles in belgïe. join the club als je er totaal niks van kent. (soms denk ik: "ik ga bybenen",
1. survivor, 2WEI
3. higher power, coldplay
6. don't go yet, camila cabello
7. love tonight, shouse
8. jewels, michael smith
9. wrecked, imagine dragons
10. all i know so far, p!nk
rip
myn vriend jowan petit wees my er vanmiddag op, dat de broêr van victor glorieux blykt te zyn overleden...
@ the movies
er is een nieuwe cumberbatch onderweg...
@the recordshop
toch weêr dat zeurderige in die stem...
toch weêr dat té afgeborsteld-litteraire... byvoorbeeld weêr aldoor dat woordje "kingdom", bareuh...
bel blixa...
leestekens
III.4. "toch maar geen dubbele punt..."
state of being, 29 september 2021
gastauteur
77.
‘Straf spul! Twee is echt genoeg. Daarna wil ik slapen!’
Mieke had haar tweede nog niet achterover, of de ouwe liep haar al voor naar de trap. Met hoed was hij even groot als zij. De zoldering boven de treden bleek erg laag. Voor hem geen probleem. Voor haar wel, tenzij ze, door naar voren te hellen, ook haar handen gebruikte.
Een deur gaf toegang tot twee aangrenzende slaapvertrekken. ‘De tweede is Annies kamer, - als je ’t goed vindt. Een prima bed en spiksplinternieuw!’
Mieke wou hem duidelijk maken dat zij niet het beste bed hoefde, maar de ouwe onderbrak haar. Zijn hand, die aanvoelde als een stuk hout, kneep vriendschappelijk in haar arm.
‘Slaap jij daar! Zo hoef ik, straks als ik zelf ook in mijn kooi kruip, niet langs je bed te lopen! Morgenvroeg wel zachtjes de deur sluiten! Verder hoef je met mij geen rekening te houden. Ik ben een nachtdier.’
‘En een heer! Een ware gentleman, zou ik zeggen.’
De ouwe trok zijn schouders op. ‘Ik begrijp niet hoe jullie hier komen! Wat bezielt de wereld eigenlijk? De mensen noemen me een schobbejak. Dat zit wel goed. Maar mooie dames zoals jij en Annie verdienen een beter lot.’ Miekes ogen gleden over zijn schouder naar twee foto’s van een blote madame boven zijn bed. ‘Of heb je misschien een dwaze streek uitgehaald? Dan moet je die zo rap mogelijk goedmaken. Je bent nog jong! Op dat punt ben je bevoorrecht.’
‘Jong en mooi. En schuldig, omdat ik ben wie ik ben!’
‘Daar zeg je wat,’ kuchte de ouwe. ‘Maar dit lot treft niet alleen jou. Volgens de bijbel is iedereen schuldig. Dat gezegd zijnde, is het al mooi als je het brood in je mond verdient. Niemand zal het er gratis voor je instoppen. Zie maar Annie!’
‘Wat deed ze voor de kost?’
Het was Toebakske niet ontgaan dat Mieke naar iets anders keek. Hij draaide zijn gezicht naar de foto’s. ‘Mooi is ze, - niet? Annie heeft lang voor die fotograaf geposeerd. Werd er dik voor betaald ook! Maar op den duur werd het te gortig, beweerde ze. De laatste maanden werkte ze in Het Hofke van Eden, een bar op de Haachtsesteenweg. ’s Avonds werd zij afgehaald en elke morgen keurig weer thuisgebracht. Wim kon het moeilijk harden. Maar wat wil je? Zelf zat hij de godganse dag te blowen!’
Met de gedachte dat je voor alles wat je krijgt een tegenprestatie moet verrichten, legde Mieke haar hoofd te rusten. Hoewel ze doodmoe was, slaagde ze er niet in de slaap te vatten. Zij luisterde naar het kraken van de sneeuw en het ruisen van de wind tussen de takken. Een stroom van gebeurtenissen trok in haar hoofd voorbij; zoals de dichte drommen tijdens de vernissage. Daar bovenop dreef het wat beteuterde gezicht van de enige man met wie ze daar eventjes contact had. Zij was onaardig tegen hem geweest.
WORDT VERVOLGD...
maandag 27 september 2021
onderschat / overschat
alternatieve feiten
ranking
2. willem peper
3. de partners
5. steven serevyn
10. de leukebroeders
tiens
waar was je te maandag
halftwee smiddags,
het mindere detail 2/2
deze prent is echter wel té raar...
check out
opgevat als een prequel; "hoe kwamen ze nu eigenlyk voor de eerste keer op aarde?"
speelt zich af by de comanches, in de 19e eeuw;
sounds fishy...
de titel is "skull"...
de regisseur is die van "10 cloverfield lane"...
gag
state of being, 28 september 2021
maandag, halfacht savonds... de kinderen volgen on-line zanglessen, niet het gehele jaar door maar nu toch kortstondig... intussen vertoef ikzelf naarstig in de machine-kamer, voornamelyk bezig met het uitprinten van leêge schooltaken... "adverbs versus adjectives"... tydens dit printen, wilde ik my scheren, wat een perfect tydverdryf betekent; maar: myn stoppelscheermachine blykt onvindbaar - wat trouwens best raar is. een sleutel verliezen of een youbikey niet weten liggen, is byna logisch; maar: hoe kan je nu ineens je schéérapparaat kwyt zyn? het is niét zo dat je daarmeê, op een ogenblik, in een boom klimt, en daar dan vergeet.
het ziet ernaar uit, voorts, dat ik volgende maand een paar optredens doe in een paar gevangenissen her en der... de kempenkrak, in de gevangenis van merksplas onder andere...
van sabam heb ik deze maand 22 euro getrokken, vernam ik vandaag. éigenlyk had dat inderdaad wel meer kunnen zyn, maar dan had ik bewyzen moeten liggen aanvoeren en uploaden, aantonend hoe sommige gigs wel degelyk door corona zyn afgelast geworden - en: nu eventjes heb ik myn buik écht stàmpvol van corona-administratie... (zo wacht ik ook al twéé maanden op een verdomde bestelbonnummer, om zelfs nog maar te kunnen beginnen factureren voor iets...)
dreamer
gast-auteur
76.
‘Ik zoek Wim…’ stamelde Mieke.
‘Wim?’ Hij trok het portier helemaal open, zodat zij ongehinderd kon uitstappen. ‘Je boft dat ik mijn laarzen nog niet had uitgetrokken! Heb je de ambulance gezien? Je bent langs de Leuvense Steenweg gekomen, neem ik aan?’
‘Ambulance?’ Mieke dacht aan de verse bandensporen. Plotseling vermoedde zij het ergste. ‘Is er iets met Annie?’
De ouwe lachte, wat de oorzaak werd van een rochelende hoestbui. Op Mieke maakte het de indruk dat hij teerde op een vorm van lichamelijke gevoelloosheid, eigen aan een afgeleefd organisme dat zijn levenskracht put uit de weigering elke fysieke neergang onder ogen te zien. ‘Nee, met Annietje zit het snor. Maar die arme Wim…’ De ouwe bleef staan, tikte zijn wijsvinger tegen het voorhoofd. ‘Stapelzot! Vanmorgen heb ik hem met mijn geweer onder schot moeten houden. Hij probeerde Annies nieuwe meubels door het venster te smijten.’
Mieke had zich op de gekste toestanden voorbereid. Naast geniaal was haar dief helemaal gaga!
‘Goh, ik hoop dat het niet te laat is. Om het ziekenhuis op te bellen, ben ik van hier tot bij Jespers gelopen. Echt! Je had hem moeten zien en horen creperen!’
‘Een overdosis?’ Mieke liep de ouwe na.
‘Nee, rattenvergif! Gewoon omdat zijn meisje ervandoor is!’
‘Schoon Annie?’
‘Ja Annietje, daar is ‘t allemaal mee begonnen. Zij werd weer eens smoor. Dit keer op een Spaanse Antonio. Spaans bloed, Spaanse ogen, Spaans geld, - wat wil je? Annie zit nu lekker op de Balearen! Dat ze, zoals ze zei, nooit meer zou terugkomen, betwijfel ik! Zij kan deze janboel niet missen. Al kan ’t natuurlijk wel even duren eer Antonio’s geld erdoor is. Maar Wim… die arme drommel!’ De ouwe duwde de deur open. In het halfdonker leek de kamer kleiner dan tijdens haar eerste bezoek. Er hing een verstikkende warmte. ‘Maak het je gemakkelijk!’
‘Kan ik hier overnachten?’ Overtuigd dat de ouwe haar niet zou wegjagen, vernam ze toch graag zijn toestemming.
‘Zolang Annie op reis is, kan je hier blijven. Trek je natte kleren uit! Een jenever om je op te warmen? Je zal wel bevroren zijn!’ Mieke zette een lang gezicht. ‘Of een likeurtje? Ik heb hier een lekker, zelfgemaakt spul! Annie was er ook aan verslingerd... Ja, Schoon Annie…’
Doordat Toebakske zo aandrong, werd het moeilijk te weigeren. ‘Vooruit! Eentje!’
Ondertussen had de ouwe een andere hoed opgezet, wat een komisch gezicht gaf, temeer daar hij, door toedoen van de warmte, ook zijn hemdsmouwen oprolde. Mieke liet zich op de sofa vallen, haar bevroren tenen bij de hete kachel. Onbegrijpelijk dat ze hier zo tam neerlag, alsof deze situatie heel gewoon was. Zij nam een slok en trachtte de spraakzame, opgewekte ouwe in zijn redeneringen te volgen, wat niet zo best lukte. Hij gebruikte een vreselijk dialect. Eén keer had ze niet op zijn vraag gereageerd.
‘Nog een borrel?’ Zijn hand trok al aan de kurk. ‘Ja, Annie heeft nu wat anders,’ grinnikte hij.
WORDT VERVOLGD...