toch maar weêr, de voorbye donderdag, urenlang aan de nieuwe editie van "de kempenkrak" gebogen gezeten, in de goed warm gestookte machine-kamer, in het benedenhuis. ieder enkelvoudig ideetje gaat wel duizend keer door de mangel...
het gezin, voorts, was om vier uur de baan op - meer specifiek naar een zeer verre, oost-vlaamse gemeente, die my traditioneel zoveel schrik aanjaagt, dat ik op deze blog nu ook de naam van die gemeente niet eens durf neêr te schryven. aldoor was ik dan ook bang en bevreesd dat ze een ongeluk zou overkomen.
wat zou ik nog doen met myn zelf, als myn vrouw en myn twee kinderen ineens niet meer zouden leven? als ik telephoon zou krygen: "ze liggen daar of daar in de gracht..." ik zou dan wel, natuurlyk, terug vrygezel zyn, en weêr kunnen gaan rokkenjagen zoals heel vroeger - maar: zou ik daar dan wel gelukkig meê zyn? zouden de leêgte en het gemis, om dat plotsklaps verloren geluk, my niet aldoor komen belagen, vooral juist wanneer ik op een andere, nieuw veroverde mevrouw zou liggen? zou myn niéuwe vriendin, die zich wél zeer geil zou kleêden savonds, my dan niet zeggen: "sorry - maar ik kan niét concurreren met een vrouw die niet meer leeft!"...
bovendien: ik ben nu reeds drieënvyftig jaar oud, mensen... de meeste mevrouwen van myn leeftyd hebben kinderen, en eigen problemen, een eigen leven, een eigen lyfgeur - en veelal doen ze al niet meer aan aerobics... en gaan grasduinen by meisjes die twintig jaar jonger zyn dan ik, dat is eigenlyk niet aan my uitbesteed... myn smaak is, eigenlyk gelukkig maar, tezamen met my meêgegroeid...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten