"meneer!!!! nul op tien!!!! dat kàn niet!!!! want: ik had toch twintig antwoorden wél juist!!!!"
de hele klas over my heen. de héle klas. dat moet je niet onderschatten, twintig van die zeventienjarige macho's, die op je afspringen en het kot afbreken en hun toets verscheuren etc.
jammer, want de voorbye dagen waren juist erg rustig en smooth geweest, zeer aangenaam, werkelyk, vooral juist met dié klas...
anderzyds: om naar dat "laconieke" terug te grypen (zie: deze blog, maar dan twee weken geleden); tot en met vorig jaar zou ik in deze omstandigheid zeker ook zelf, op een moment, zyn beginnen te brullen, onverbiddelyk. niet dat ik nu mag zeggen dat het "vanzelf van my afgleed", maar toch wel kon ik het volstrékt depersonaliseren. dus: als myn leven een bildungsroman* is - dan weet ik my inmiddels toch wel netjes reeds in hoofdstuk zeven... ik bibberde wel nadien, maar bleef toch feitelyk kalm daartydens.
(*met dank aan lies robben-eiland, die my er vorige week op attendeerde dat je dit woord zéker niet moet spellen als "buildungsroman".)
myn linkse elleboog zeurt, ik dénk doordat die zo aldoor geheven wordt, om te kunnen typen. myn haar ligt de laatste tyd erg goed, wat niet vanzelfspreekt. myn huid kan er ook goed meê door, mede dankzy de zalf genaamd pannacort. by myn ouders langsgeweest, namelyk in de avond, terloops om de stress van my af te wandelen in stormlucht. ook de auto, als je er inzat, rammelde van het stormweêr.
sofi legon gaat naar gran canaria op reis.
hoewel de mensheid eeuwenlang heeft gedacht dat de aarde maar een platte schyf was, is ze er wél altyd vanuit gegaan dat die schyf cirkelvormig was.
ten donderdag ga ik in brussel solliciteren als edelfigurant in een reklaâmfilmpje voor proximus (echt...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten