een depressie heerst over my, al wordt het niet zo benoemd, dus des te indringender. ik loop door een kale, oneindige vlakte, en ieder denkbaar initiatief is zinloos by voorbaat; er is gewoon niets dat ik kan doen. een soort metafysische beklemdheid. geen lachertje. wat later in diezelfde droom het volledige contrapunt; met circus bulderdrang in een muziekstudio, om al onze classics eens deftig op te nemen, niet zonder de hulp van tom barman en klaas janszoens, en ook (die is al in de studio als we er binnen wandelen) tom pintens. hopelyk gaat onze gitarist hier geen probleem van maken? we jammen geweldig, alleen is het probleem wel dat ik een joint heb gerookt, zodat ik myn teksten niet meer helemaal ken. bvb de song "rond de 100 olifanten", daarvan ken ik alleen nog maar de 1ste strofe. op een post-it bereikt my tevens de opmerking dat ik minder hoog en hysterisch moet zingen - maar myn lagere stem, bedenk ik, spaar ik voor straks, voor de song "de oranje houtzagery".
by het wakker worden, doet die droom absurd programmatisch aan, als een werkelyke these plus antithese, van totaal verlamde beklemming eerst, en total party time meteen daarop...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten