we woonden tezamen met een ander stel in een gemeenschappelyk huis, namelyk tezamen met rob potters, bart en nathalie. dit was niet per definitie de hel, "ik woonde vroeger ook in een erg groot gezin", dus "het heeft iets natuurlyks"; maar tegelyk was dit toch vooral een vermoeiende evenwichtsoefening. kan ik nu by ze aan tafel blyven zitten en meê keuvelen, of willen ze liever alleen zyn? kan ik hier zomaar gaan liggen, of is dat te intiem? ik dacht: ik zal veel in de keuken verblyven." daar stonden, op het aanrecht, een platenspeler en een twintigtal klassieke punkrockelpees. *** ik was, zoals vroeger, een middelbaar scholier, en de school waar ik ging, die érg druk bezet was, had een overdekte ruimte met een zeer indrukwekkende plafondschildering, die echter te somber, te duister was om te deugen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten