er passeerde langs het raam een tamelyk mooi meisje dat my kende maar dat ikzelf niet herkende, zy liep verlegen weg maar ik liep haar helemaal achterna. wat later moesten we tezamen met nog anderen poseren voor een photo-reportage. ik werd verliefd op dat meisje maar ik dacht toch heel rustig; neen, dat zou ik luv niet willen aan doen. *** vervolgens was ik op weg om een boek te posten, een dik boek ("ik slaap als een croissant" of "het vrouweneiland"), wat altyd veel lastiger is. ik liep door een soort sociale wooncomplex, helemaal overdekt maar eigenlyk gezellig en avontuurlyk, met heel veel kamers en voorzieningen; wassalon, biljartzaal, fietsenmaker, etc. hierzo moest ook, bevestigde iemand, ergens postkantoortje zyn. gelukkig: toen ik by de post arriveerde, bleek het toch om een dun boekje te gaan, én bleek dat ik sowieso al een heleboel postzegels op zak had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten