het is één uur snachts en ik heb nog zin om, subiet, een halfuurtje te liggen lezen in bed, in een teruggevonden boekje door "the freak brothers", dus ik houd dit kort.
niet aldoor willende zeuren over myn bedreigde gezondheid, kan ik er anderzyds, als dagboekenschryver, ook moeilyk omheen; deze aandoening my nu eenmaal aldoor, van smorgens tot savonds, determinerende in al myn doen en laten. ik probeer zoveel mogelyk te rusten, schryven is byvoorbeeld erg moeilyk; zondag doe ik het vervolg op de lezingenreeks rond lewis carroll, dus ik schryf een tekst uit betreffende diens absurde gedicht "de jacht op de snark"; maar na een goed uur moet ik ermeê ophouden, gaan liggen en slapen.
ik zwem ook in codeïne, myn lievelingsdrug; ik had pillen voor drie weken, maar de eerste week is om, en de pillen zyn al byna op. na drie uur word ik wakker en moet ik bynemen, ik kan anders niet slapen. ook om die reden (dwz om te kunnen slapen) heb ik nu, voorts, al drie nachten op ry naar "de blauwe lyn" moeten bellen, melding ambiërende te maken van die zeer luidruchtige motorracer ter hoogte van de schynpoort en de pothoekstraat...
naar muziek luisteren is geen genoegen, maar radio-interviews passeren wél de revue. eens doende in drukke bezigheden, zoals een toneelstuk regisseren, of byvoorbeeld een vuilnisbak de trap opdragen, merk ik er zelfs weinig van, maar eens zittend in stilte is daar weêr die druk, die trilling, die gons; nu iéts verder weg van myn oren, doch meer bezit nemend van myn schedel zelf. eigenlyk voelt het aldoor alsof myn schedel aan het krimpen is - maar toch is het ook geen hoofdpyn. ik kàn het niet uitleggen. vandaag valt het trouwens verdomd goed meê!...
luv is druk doende het huis helemaal op te poetsen, maar heeft zelf, rond het middaguur, haar middelvinger gebroken by het inzepen van de voorramen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten