spyt in de ochtend
gisteren kwam rocco thuis met tranen in zyn ogen. zyn vriendjes hadden gezegd dat hy niet zo goed kan stunt-fietsen als zyzelf. meteen sloeg luv aan het googlen, voor een betere fiets en voor een bmx-cursus. ik zeg: "je kan niet tegen iedere sneer die hy te verduren krygt in zyn leven, een cursus googlen."
twintig uur later, veel te vroege ochtend. ik moet rocco naar school fietsen. moéten, want ik lag net leuk te slapen. naar goede gewoonte ryden we langs het huis van milan, dat is een nachtwinkel in de pothoekstraat. zoals afgesproken staat hy wel netjes klaar, maar toch niet op zyn fiets; de jongen krygt zyn veters alsmaar niet los. na een tyd kom ik helpen. inderdaad een belachelyk kluwen. twee gebroken vingers later: "je zal je voet gewoon zo in die schoen moeten wringen, komaan, we komen te laat."
een eeuwigheid later wil hy zyn fiets op stappen, maar dat valt niet meê; hy heeft zyn hiel niét in die schoen gekregen. dus die schoen bungelt los aan zyn voet. "geef hier, ik zal het opnieuw proberen."
nog eens een eeuwigheid later is alles in orde en fietsen we langs door kerkstraat. milan voorop, daar achteraan rocco james conan, helemaal achteraan ikzelf. ik hoor myzelf tegen milan uitspreken: "jullie kunnen wel denken dat rocco niet goed kan stunt-fietsen - maar in ieder geval krygt hy wél zyn veters dicht. da's ook niet zo slecht."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten