twee uur snachts voorby. vlug-vlug aan het bloggen - om meteen hierna, te kunnen gaan slapen. ik word overmand door slaap. zoals dat gaat. als ik slaap, is het steeds door overmanning door slaap, meestal plotsklapse overmanning. bezig zynde, in het midden van een zin my naar beneden moeten laten storten - om NU te slapen. NU NU NU.
mollie loopt pertang nog onverdroten door het huis. is een ergere nachtraaf dan ikzelf. komt dan ook niet, de volgende dag, vroeger dan om halftwaalf smiddags weêr beneden. al weet ik niet wanneer ze ontwaakt, mogelyk ligt ze eerst nog uren te skypen en tictoccen voordat ze aan de dag begint...
daarjuist "de kempenkrak" in wuustwezel. ging alweêr steengoed. een paar keer zelf hard moeten lachen. jammer genoeg de precieze grap daarachter, vergeten. mogelyk te situatiegebonden, te specifiek om naar elders meê te nemen...
het is, deze dagen, een hysende beweging om my in myn eigen one man shows naar binnen te krygen; maar eens ik dan ben vertrokken, geraak ik beter op dreef dan ooit. ik heb in het solo-performen een soort rust gevonden die ik altyd begeerde, maar tot dewelken-ik eerder nooit in staat was. heeft ook wel te maken met de aard van dit dier, "de kempenkrak" is een en al parafrase, ik mag my eigenlyk aldoor staan vergissen, ik kan hulp vragen aan het publiek ("hoe heet die zanger alweêr?...")
financiën niet optimaal; érg veel kwam binnen, enorm érg veel ging naar buiten... zo blyf ik bezig... maar goed; myn firma, myn merknaam blyft aangroeien. cash is trash, de wérking van je bedryf is àlles...
vandaag alweêr mensen die me, zoals elke dag gebeurt, kwamen zeggen: "dit is de eerste keer dat we je zagen optreden zonder je blauwe gezicht." dat heb ik goed gedaan - al die mensen die ik tot myn one man shows heb weten aan te trekken: door honderden àndere artiesten als een hefboom te gebruiken. is niet onethisch, want het werkt in twee richtingen. de dinsdagclub is eigenlyk een ruilhandel in publieken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten